Έναν χρόνο μετά τον «Θάνατο του Ιερού Ελαφιού», o Γιώργος Λάνθιμος έχει στα χέρια του ένα σενάριο, πολύ διαφορετικό απ’ ότι μας έχει συνηθίζει μέχρι σήμερα. Ο Έλληνας σκηνοθέτης, δέχεται την πρόσκληση, σηκώνει το γάντι και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει απόλυτα. Διότι η «Ευνοούμενη», μπορεί να αποτελεί την πιο «mainstream» δημιουργία του, όμως παράλληλα είναι και μία αριστουργηματική ταινία εποχής, η οποία επαναπροσδιορίζει τα όρια του είδους, στον 21ο αιώνα.
Το ιερό δισκοπότηρο των ιστορικών δραμάτων εποχής, είναι για τους περισσότερους το φιλμ «Μπάρι Λίντον». Και δικαίως, καθώς ο τελειομανής Στάνλεϊ Κιούμπρικ, κατάφερε κάθε ταινία του να αποτελεί και σημείο αναφοράς, στην Ιστορία της Έβδομης Τέχνης. Ο Λάνθιμος, βαδίζοντας στα ίχνη του σπουδαίου Αμερικανού σκηνοθέτη και έχοντας στα χέρια του ένα αξιόλογο σενάριο, καταφέρνει να εκμαιεύσει τρεις αξιομνημόνευτες ερμηνείες, από τις διαφορετικές, αλλά εξίσου χαρισματικές, πρωταγωνίστριες του: Ρέιτσελ Βάις, Ολίβια Κόλμαν, Έμμα Στόουν, συν τον αγνώριστο Νίκολας Χουλτ, που λειτουργεί επικουρικά.
Παράλληλα όμως η «Ευνοούμενη» διαθέτει μία λιτή, αλλά μαεστρική σκηνοθεσία, ένα δωρικό μοντάζ και μία μαγική φωτογραφία. Η χρήση ευρυγώνιων φακών είναι για σεμινάριο, δίνοντας βάθος στην ταινία – αγαπημένη τακτική τόσο του Κιούμπρικ, όσο και του Όρσον Γουέλς. Η ατμόσφαιρα που αναπτύσσεται μαγνητίζει τον θεατή, ακόμα και όταν η ιστορία αρχίζει να χωλαίνει. Ενώ η χαρακτηριστική μουσική διαδραματίζει τον δικό της μοναδικό ρόλο.
Όλα λειτουργούν μεταξύ τους άψογα και συνθέτουν ένα κινηματογραφικό ψηφιδωτό που χαίρεσαι να το παρακολουθείς μέχρι το τελευταίο λεπτό. Ακόμα κι όταν περάσει το πρώτο επίπεδο του χιούμορ και του σουρεαλισμού, το φιλμ συνεχίζει να κερδίζει τις εντυπώσεις, με τρεις δυναμικούς γυναικείους χαρακτήρες να μάχονται για την επιβίωση τους σ’ έναν ανδροκρατούμενο κόσμο δίχως λογική. Ενώ παράλληλα, οι έχοντες την εξουσία – από το παλάτι και τους γαλαζοαίματους, μέχρι τους αστούς και τους γαιοκτήμονες – βρίσκονται στο επίκεντρο των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων, θυσιάζοντας στον βωμό της προσωπικής ανέλιξης, το συμφέρον τόσο της χώρας τους, όσο κυρίως του λαού, του οποίου τα συμφέροντα υποτίθεται ότι προστατεύουν.
