Mutant Year Zero: Road to Eden - Seed of Evil Review

Happily (n)ever after.

Αχ καλοκαιράκι… Παραλία, ήλιος και ξάπλα. Για όσους μπορούν να πάνε διακοπές τουλάχιστον. Αλλά για εμάς τους υπόλοιπους, που λιώνουμε στην ζέστη της πόλης, υπάρχουν πάντα οι μικρές χαρές της ζωής. Στις 30 Ιουλίου, μια από αυτές θα είναι και η κυκλοφορία του DLC Seed of Evil για ένα από τα προσωπικά αγαπημένα μου games του 2018, Mutant Year Zero. Επιπλέον, την ίδια ημέρα έχουμε και τον ερχομό του Mutant Year Zero: Deluxe Edition στο Nintendo Switch. Αυτή η έκδοση περιλαμβάνει τόσο το main game όσο και το προαναφερθέν DLC στην σχετικά λογική τιμή των 45 ευρώ. Παρασύρθηκα όμως και φλυαρώ, καθώς το συγκεκριμένο review έχει ως αντικείμενο αποκλειστικά το Seed of Evil DLC και το κατά πόσο αξίζει ή όχι μια θέση στην ψηφιακή βιβλιοθήκη σας. Ανάψτε λοιπόν το air-condition στο φουλ, βάλτε πάγο στον καφέ και ελάτε να το κατακερματίσουμε παρέα.

Screenshot of the Seeds of Evil add-on material for Mutant Year Zero.

Ξεκινώντας, οι developers προειδοποιούν ότι είναι καλύτερα να έχετε τερματίσει το base game πριν ασχοληθείτε με το DLC. Αυτή η προτροπή γίνεται για δυο βασικούς λόγους, από τους οποίους ο πρώτος έχει να κάνει με το στόρι. Το Seed of Evil λαμβάνει χώρα αμέσως μετά τα γεγονότα του game και ως εκ τούτου spoil-άρει αβέρτα το φινάλε του. Χωρίς να αποκαλύψουμε υπερβολικά πολλές λεπτομέρειες, η πλοκή περιστρέφεται γύρω από έναν νέο εχθρό, ο οποίος απειλεί την Ark με τις δυνάμεις του και χωρίς την καθοδήγηση του Elder, οι stalkers είναι οι μόνοι που μπορούν να την σώσουν. Ο δεύτερος λόγος που είναι καλό να έχετε ολοκληρώσει το campaign είναι καθαρά μηχανιστικός. Oι εχθροί που θα συναντήσετε είναι αρκετά υψηλότερου level από ότι στο main game και χρειάζεστε τους χαρακτήρες σας να είναι όσο πιο δυνατοί γίνεται προκειμένου να επιβιώσετε.

Βέβαια αν είστε σαν και μένα και έχετε χάσει το save file σας μετά από οχτώ μήνες, έχετε την δυνατότητα να ξεκινήσετε απευθείας το Seed of Evil με premade, κατάλληλου level χαρακτήρες. Ακούγεται ιδανικό αν δεν θέλετε να παίξετε όλο το Mutant Year Zero από την αρχή, αλλά ίσως σας δυσκολέψει λίγο παραπάνω καθώς ο τρόπος που έχουν αναβαθμιστεί οι χαρακτήρες μπορεί να μην ταιριάζει στο δικό σας playstyle. Προσωπικά είχα φτιάξει ολόκληρο το party μου δίνοντας έμφαση σε stealth attacks και αθόρυβα όπλα προκειμένου να εμπλέκομαι σε όσο το δυνατόν λιγότερες ανοιχτές μάχες και η πρώτη ώρα με τους διαφορετικά φτιαγμένους χαρακτήρες, ήταν το λιγότερο οδυνηρή. Ταυτόχρονα, το Seed of Evil φαίνεται να έχει σχεδιαστεί με στόχο να αποτρέπει την υπερβολική χρήση stealth. Οι εχθροί φαίνεται να κινούνται σε ομάδες, κάνοντας την απομόνωση ενός πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη σε κάποιες περιπτώσεις.

Ας δούμε όμως τι καινούριο έχουμε. Πέρα από το νέο στόρι, έχουμε νέες περιοχές, νέα είδη εχθρών, ακόμα και ένα νέο party member. Ο Big Khan είναι ένας τάρανδος που μιλάει, μπορεί να φτύνει φωτιά και να κάνει το έδαφος να σείεται. Οι ικανότητες του είναι αρκετά διαφορετικές από τον υπολοίπων χαρακτήρων, ενθαρρύνοντας έτσι τον παίκτη να δοκιμάσει νέες τακτικές. Το κατά πόσο το πετυχαίνουν νομίζω εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την προθυμία του κάθε παίκτη να ρισκάρει, αλλά για εμένα δεν υπήρχε ποτέ αρκετά μεγάλο κίνητρο ώστε να βγω από το comfort zone μου.

Αντίθετα, κάτι που με εξέπληξε πολύ θετικά ήταν η ανακύκλωση των παλιών περιοχών του χάρτη. Μπορεί στην πλειοψηφία του το στόρι να μας πηγαίνει σε νέα μέρη, αλλά ταυτόχρονα διορθώνει και ένα μεγάλο πρόβλημα που είχα με το Mutant Year Zero. Μόλις νικούσε κανείς τους εχθρούς σε μια περιοχή, αυτοί εξαφανίζονταν οριστικά, κάνοντας την εξερεύνηση αυτών των περιοχών υπερβολικά βαρετή. Το Seed of Evil επανδρώνει αυτές τις άδειες περιοχές με υψηλού level εχθρούς, προσφέροντας μια ακόμα πρόκληση για όσους ενδιαφέρονται να την αντιμετωπίσουν. Ταυτόχρονα έχουμε και νέα Mutations ή βασικά παραλλαγές των παλαιότερων, δίνοντας έτσι μια φρεσκάδα στην μάχη. Το βασικότερο όμως θέλγητρο του Seed of Evil για όσους διατηρούν το πρωτότυπο save file τους είναι ότι τους επιτρέπει να βγάλουν τους πλήρως αναβαθμισμένους χαρακτήρες τους στο πεδίο της μάχης, μια απόλαυση που το απότομο τέλος του main game είχε μέχρι τώρα στερήσει.