Από το 1977, συμπληρωμένα 40 χρόνια πια, το Βελιγράδι είχε να φιλοξενήσει ένα τελικό που θα κρίνει πρωταθλητή Ευρώπης. Τότε στις 7 Απριλίου στη χάλα Πιονίρ (νυν Αλεξάντερ Νίκολιτς) η Μακάμπι είχε κάνει τη μίνι έκπληξη κερδίζοντας με 78-77 τη δυναστεία της Ιταλικής Βαρέζε που βρισκόταν στις τελευταίες στροφές της πιο ένδοξης δεκαετίας που έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία Ευρωπαϊκού συλλόγου μπάσκετ. Από τότε περίμενε η μπασκετούπολη να φιλοξενήσει όχι δύο αλλά τις τέσσερις κορυφαίες ομάδες της σεζόν.
Το φάιναλ φορ είναι ante portas αλλά σίγουρα κάτι λείπει από το Βελιγράδι. Οι Έλληνες φίλαθλοι που όλοι ξέρουν ότι δίνουν χρώμα σε ένα φάιναλ φορ και αποτελούν εγγύηση για γεμάτες εξέδρες. Η Σταρκ Αρένα, όπως λέγεται πλέον η Κόμπανκτ Αρένα ή καλύτερα η Μπεογκράτσκι Αρένα αφού αυτό είναι το βαφτιστικό της και τα υπόλοιπα υπόθεση χορηγών, είναι εδώ και δύο μέρες ένα εργοτάξιο. Δεκάδες τηλεοπτικά αυτοκίνητα, καλώδια, σκαλωσιές, ξυλεία πάνε και έρχονται για τις ετοιμασίες της τελευταίας στιγμής. Στο αρχηγείο της Ευρωλίγκα που έχει στηθεί στο κοντινό ξενοδοχείο Χαγιάτ υπάρχει αισιοδοξία ότι το γήπεδο θα είναι γεμάτο. Τυπικά τα εισιτήρια στην πρωτογενή αγορά έχουν πουληθεί από τον Γενάρη αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια. Έλληνες λιγοστοί θα υπάρχουν στην εξέδρα. Αυτοί που δεν ξεφορτώθηκαν τα εισιτήρια τους μόλις αποκλείστηκαν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Ισραηλινοί καθόλου και οι τρεις από τους τέσσερις φιναλίστ δεν κουβαλάνε συνήθως κόσμο μαζί τους. Οι γνωστοί συνηθισμένοι 1000 φίλαθλοι της Ρεάλ, οι Ρώσοι celebrities με την αναγκαία συνοδεία ωραίων γυναικών και λιγοστοί Τούρκοι αφού υπάρχει ο φόβος στις τάξεις της Φενέρ. Οι Τούρκοι οπαδοί δεν είναι καλοδεχούμενοι στο Βελιγράδι ειδικά μετά τη σφαγή του άτυχου Ιβάνοβιτς πριν μερικά χρόνια στην Πόλη. Και οι οπαδοί του Αστέρα δεν είναι ακριβώς τα καλύτερα παιδιά του κόσμου και δεν θα χάσουν την ευκαιρία. Τι απομένει; Η πρόβλεψη λέει ότι το μεγαλύτερο μέρος της Σταρκ Αρένα θα γεμίσει από Λιθουανούς που παρότι το ταξίδι είναι σχετικά μακρινό και όχι φτηνό έχουν βρει κάθε τρόπο να είναι δίπλα στην αγαπημένη τους Ζάλγκιρις. Αυτοκίνητα, αεροπλάνα, τραίνα, οτιδήποτε αντέχει το βαλάντιο του καθενός για να ξαναδούν την αγαπημένη τους ομάδα-σύμβολο να παίζει σε ένα φάιναλ φορ για πρώτη φορά μετά τις μέρες δόξας του 1999. Τις υπόλοιπες θέσεις από τις σχεδόν 20.000 στις εξέδρες του γηπέδου θα γεμίσουν οι ντόπιοι φίλαθλοι ή τουλάχιστον όσοι από αυτούς αντέχει η τσέπη τους να πληρώσουν τα 300 ευρώ του εισιτηρίου.
H Σταρκ Αρένα, ένα γήπεδο που μοιάζει λίγο με την κινηματογραφική «Γέφυρα του ποταμού Κβάι», θα είναι στο επίκεντρο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ για το επόμενο τριήμερο. Το 1992 όταν μπήκαν τα θεμέλια προοριζόταν για την έδρα των τελικών του Μουντομπάσκετ 1994. Ο εμφύλιος πόλεμος και τα οικονομικά προβλήματα έστειλαν τη διοργάνωση στο Τορόντο. Και το γήπεδο έκανε 11 ολόκληρα χρόνια να ολοκληρωθεί και δόθηκε τελικά σε χρήση το 2004.
Οι τελευταίες ώρες πριν από την έναρξη της μεγάλης μάχης είναι συνήθως ώρες χαλάρωσης. Ο έμπειρος από φάιναλ φορ Ομπράντοβιτς χαμογελαστός και χαλαρός αφού επιστρέφει στην πατρίδα του για να διεκδικήσει το 10ο δαχτυλίδι της καριέρας του μετά την άφιξη της αποστολής στην πόλη άφησε ελεύθερους τους παίκτες του. Ο πρώτος που εκμεταλλεύθηκε το μίνι ρεπό ήταν ο Βέσελι που ξέρει καλά τα κατατόπια αφού στο ξεκίνημα της καριέρας του έπαιζε στη Παρτίζαν βρήκε την ευκαιρία να πάει βόλτα με τους παλιόφιλους του. Την ίδια ώρα, τον ανοιξιάτικο καιρό του Βελιγραδίου αποφάσισε να εκμεταλλευθεί και ο Ζόρντι Μπερτομέου. Με casual ντύσιμο βγήκε βόλτα στο κέντρο της πόλης δείχνοντας πολύ χαλαρός και ήρεμος. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει και ήδη στο Βελιγράδι μυρίζει…μπάσκετ περισσότερο από κάθε άλλη μέρα της άνοιξης τα τελευταία 40 χρόνια!
