Η εικόνα είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Για όλους μας. Είτε μας αρέσει, είτε όχι. Από εκεί και πέρα στην Ελλάδα ζούμε οπότε όλοι γνωρίζουμε πως να ερμηνεύουμε ακόμα και την εικόνα! Και να βγάζουμε τρελό τον διπλανό μας!
Είναι όπως το ποτήρι με το νερό. Άλλοι το βλέπουν μισοάδειο κι άλλοι μισογεμάτο. Και πώς να συμφωνήσεις σε κάτι που βλέπουν όλα τα ζευγάρια των ματιών, αλλά ερμηνεύει με διαφορετικό τρόπο το μυαλό του καθενός;
Είναι αδύνατον. Εδώ έχουμε 300 «εκπροσώπους» του λαού που μετά από 8 χρόνια μνημονίων δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, είναι δυνατόν να συμφωνήσουν ο Μαρινάκης, ο Αλαφούζος, ο Μελισσανίδης κι ο Σαββίδης για το πώς θα φτιάξουν το ποδόσφαιρο;
Αλλά και οι 12 μικρομεσαίοι συναντήθηκαν τόσες φορές με σκοπό να μείνουν ενωμένοι για το δικό τους συμφέρον, χωρίς ποτέ να το πετύχουν. Πώς να τα καταφέρουν οι big 4 με τα… μεγάλα καράβια που έχουν να διαχειριστούν;
Ναι, είναι δύσκολο. Αδύνατο θα έλεγα. Γιατί ο καθένας δεν βλέπει την πραγματική εικόνα, αλλά την εικόνα όπως θα ήθελε να είναι για την ομάδα του.
Γιατί δεν βλέπει το ποδόσφαιρο με τα μάτια του Προτό (δείτε εδώ) που θεωρεί ότι ο διαιτητής μπορεί να κάνει λάθη, αλλά κι οι παίκτες να κάνουν με τη σειρά τους πιο πολλά λάθη από τον διαιτητή!
Γιατί δεν το βλέπει με τα μάτια του Βιεϊρίνια (δείτε εδώ) που πηγαίνει κόντρα στον ιδιοκτήτη της ομάδας, ο οποίος θέλει να την πάρει και να φύγει από το γήπεδο, αλλά να μείνει στον αγωνιστικό χώρο και να παίξει ποδόσφαιρο!
Γιατί δεν το βλέπει με τα μάτια του πιτσιρικά που ζει για τη στιγμή που ο Κουρμπέλης του δίνει το περιβραχιόνιο του αρχηγού και φεύγει από την Λεωφόρο τρισευτυχισμένος!
Το βλέπει μόνο ως μέσο εξυπηρέτησης των προσωπικών του επιδιώξεων και φιλοδοξιών, χωρίς να ασχολείται με την περίφημη «ευγενή άμιλλα», που θα ωθήσει τον υγιώς σκεπτόμενο φίλαθλο να έρθει με το παιδί του στο γήπεδο.
Και φυσικά μπορεί να το βλέπει έτσι και το κάνει με τον… δικό του ανάρμοστο τρόπο επειδή το κράτος του επιτρέπει να λειτουργεί ανεξέλεγκτα μια και οι νόμοι του είναι νόμοι-λάστιχο και σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται όχι για να αποδώσουν δικαιοσύνη, αλλά για να εξυπηρετήσουν τις κάθε είδους… φιλίες!
Γι αυτό και το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών κατάντησε να κρίνεται στις δικαστικές αίθουσες.
Γιατί ενώ οι ποδοσφαιριστές θέλουν και μπορούν να μας προσφέρουν χαρά και θέαμα μέσα από ένα παιχνίδι με κανόνες, τα αφεντικά τους θέλουν και απαιτούν το… δικό τους ποδόσφαιρο.
