Ο Μπόγιαν Κρκιτς άνοιξε την καρδιά του στο BBC, τονίζοντας ότι παρά το γεγονός ότι δεν παίζει πλέον στο υψηλότερο επίπεδο, απολαμβάνει τη ζωή και το ποδόσφαιρο στην Τσάμπιονσιπ και τη Στόουκ.
Ο 28χρονος άσος, κάποτε θεωρούνταν ως διάδοχος του Λιονέλ Μέσι, όταν ξεκίνησε στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα στα 17 του.
Όμως τα πράγμα δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελε και στα 20 αποφάσισε να αφήσει τους «μπλαουγκράνα» και μετά από περιπλάνηση σε Ρόμα, Μίλαν, Άγιαξ, Μάιντς και Αλαβές, δηλώνει ότι στην Αγγλία έχει βρει τον εαυτό του.
«Εδώ στην Αγγλία είναι το μέρος όπου νιώθω να με σέβονται περισσότερο εκτός αγωνιστικού χώρου. Νιώθω περισσότερο υπερήφανος εδώ για την καριέρα μου απ’ ότι στην Ισπανία. Υπάρχουν διαφορετικές νοοτροπίες, εδώ ο κόσμος σε σέβεται. Ένιωσα ότι είναι ένα ωραίο μέρος. Έπαιξα ημιτελικά Τσάμπιονς Λιγκ, σε μεγάλες ομάδες και τώρα είμαι στην Τσάμπιονσιπ. Είναι δύσκολο συναισθηματικά αλλά το απολαμβάνω. Στην Ισπανία και την Ιταλία, όταν κερδίζεις είσαι ο καλύτερος και όταν χάνεις ο χειρότερος. Στην Ιταλία σε ένα ματς κερδίζεις και σκοράρεις και δεν μπορείς να βγεις στον δρόμο γιατί ο κόσμος είναι πολύ ενθουσιασμένος. Όταν χάνεις όμως τρελαίνονται και σε περιμένουν μετά το παιχνίδι. Στη Ρώμη, χάσαμε ένα ματς και οι οπαδοί μας περίμεναν στο προπονητικό κέντρο. Το επόμενο ματς ήταν με τη Λάτσιο, το παιχνίδι της χρονιάς. Μας είπαν ”σήμερα μπορεί να χάσετε, αλλά για το επόμενο παιχνίδι δεν υπάρχει δικαιολογία να μην κερδίσετε”. Απλά δεν το είπαν τόσο ευγενικά. Πολλοί παίκτες δεν ήθελαν τέτοια πίεση, υπάρχουν παίκτες που είναι πιο ευαίσθητοι. Στην Αγγλία δεν νιώθεις τέτοια πίεση, μπορείς να απολαύσεις το παιχνίδι».
Για την ταμπέλα του «νέου Μέσι», ο Κρκιτς σχολίασε: «Πρέπει να ελέγξεις τα πράγματα που μπορείς. Στην πρώτη μου χρονιά στην Ισπανία πέτυχα δέκα γκολ και ο κόσμος άρχισε να λέει ”να ο νέος Μέσι”. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Ξέρω τις ικανότητές μου και γνωρίζω ότι δεν είμαι ο Μέσι. Είμαι ο Μπόγιαν. Αν ο κόσμος λέει ότι ”αυτός ο τύπος δεν είναι ο νέος Μέσι”, απαντώ ναι, δεν ήμουν ο νέος Μέσι. Ο Μέσι βάζει τρία γκολ ανά αγώνα. Αν εσύ βάλεις ένα, τότε δεν είσαι ο Μέσι. Όταν πήγα στη Ρώμη και στο Μιλάνο, πήγα όχι ως Μπόγιαν, αλλά ως νέο αστέρι, ο νέος Μέσι. Οπότε αν παίξεις απλά καλά, δεν είναι αρκετό, πρέπει να είσαι ο καλύτερος, πρέπει να γίνεις ο νέος Μέσι και αυτό δεν με βοήθησε. Στην αρχή είναι δύσκολο, αλλά με την εμπειρία μαθαίνεις πώς να το διαχειριστείς».
Για την απόφασή του να φύγει από τη Μπαρτσελόνα, ο παίκτης τόνισε: «Όταν είσαι εκεί, δεν φαντάζεσαι ότι μπορείς να παίξεις σε κάποια άλλη ομάδα ή να ζήσεις σε κάποια άλλη πόλη. Όταν αποφάσισα να φύγω το έκανα με το μυαλό, η καρδιά μου έλεγε ότι αυτό ήταν το σπίτι μου και έπρεπε να μείνω. Όμως δεν γνώριζα ότι μετά τη Μπαρτσελόνα υπάρχει και ένας άλλος όμορφος κόσμος. Άνοιξα την πόρτα και είπα ”ευχαριστώ, θα το κάνω με τον τρόπο μου”. Αν το κάνεις θα δεις ότι δε περιμένουν πολλά πράγματα. Στην αρχή είσαι φοβισμένος, με διαφορετική φανέλα, οπαδούς, κουλτούρα και νοοτροπία. Όταν όμως το αποφασίζεις νιώθεις υπερήφανος»
Για τις δυσκολίες που συνάντησε στην Ολλανδία και την θητεία του στον Άγιαξ είπε: «Είναι δύσκολο γιατί είσαι συνεχώς σε ταξίδια για ένα – δύο χρόνια, δεν προλαβαίνεις να γνωρίσεις μέρη και ανθρώπους. Στη Βαρκελώνη αν βαρεθείς, παίρνεις τον φίλο σου και πάτε για καφέ, αλλά εγώ ζούσα μόνος μου σε όλα αυτά τα μέρη. Στην Ολλανδία ήταν τα πιο δύσκολα χρόνια, τα αγγλικά μου δεν ήταν καλά και δεν μιλούσα ολλανδικά, πήγαινα στην προπόνηση και δεν μιλούσα σε κανέναν. Δεν είχαν ισπανόφωνους, μόνο τον Φρανκ Ντε Μπουρ και αυτός ήταν ο προπονητής. Μιλούσαμε μερικές φορές, αλλά όλη η ημέρα περνούσε με προπόνηση όπου δεν μιλούσα σε κανέναν και μετά ήμουν σπίτι μόνος μου».
Ο Κρκιτς δεν δίστασε να παραδεχτεί ότι αντιμετώπισε πρόβλημα με την κατάθλιψη, καθώς δεν ανταποκρινόταν στο πρότυπο του «δυναμικού» χαρακτήρα: «Όταν είσαι στα αποδυτήρια πρέπει να δείχνεις δυνατός, αν δείξεις ότι είσαι στα κάτω σου θα σε φάνε. Πρέπει να δείχνεις ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Υπάρχουν 25 παίκτες και μόνο 11 παίζουν. Το κλαμπ σε πληρώνει, ο κόσμος αγαπάει το κλαμπ και θέλει να κερδίζει. Πρέπει να παίζεις, αλλά οι μέρες και τα χρόνια περνούν δύσκολα, όλοι έχουν τις προσωπικές τους ζωές. Δεν είναι εύκολο να παίζεις πάντα καλά μπροστά σε τόσο κόσμο, αλλά αυτά σε κάνουν δυνατότερο».
Για την σερβική του καταγωγή και τον ποδοσφαιριστή πατέρα του τόνισε: «Ο πατέρας μου ήταν τραυματίας, η μητέρα μου ήταν νοσοκόμα και γνωρίστηκαν στο νοσοκομείο όταν έκανε αποθεραπεία. Έχω σερβικό αίμα. Τα καλοκαίρια πηγαίναμε στο Βελιγράδι πριν ξεκινήσω στη Μπαρτσελόνα. Παλαιότερα μιλούσα άπταιστα σερβικά και καταλανικά, μετά έμαθα ισπανικά, αλλά τώρα έχω καιρό να εξασκήσω τα σερβικά μου και δεν μιλάω καλά».
Ο Κρκιτς, συνέχισε μιλώντας για τη γνωριμία του με τον Γιόχαν Κρόιφ, η οποία τον σημάδεψε: «Ήταν ένας από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που έχω συναντήσει στο ποδόσφαιρο. Πριν πάω στον Άγιαξ μίλησα μαζί του και ο ίδιος μίλησε στον Άγιαξ και με βοήθησε. Ήταν πολύ σημαντικός για μένα. Δεν σου φώναζε ποτέ ”τώρα μιλάς με τον Γιόχαν Κρόιφ”. Ήταν ένας πραγματικά ευγενικός άνθρωπος, με ειλικρινείς συζητήσεις. Ένιωθα ανθρώπινος όταν μιλούσα μαζί του».
Τέλος, αναφερόμενος στους συμπαίκτες που είχε στη Μπαρτσελόνα, έδωσε το παράδειγμα του Πουγιόλ για να τονίσει ότι το ταλέντο μόνο του δεν αρκεί για να κάνεις καριέρα σε μία τέτοια ομάδα: «Ο Βίκτορ Βάθκεθ και ο Φραν Μέριδα ήταν από τους καλύτερους συμπαίκτες που είχα ποτέ, αλλά δεν παίζουν στο επίπεδο που θα έπρεπε. Θυμάμαι στην προπόνηση ο Βάθκεθ ήταν από τους καλύτερους. Ο Κάρλες Πουγιόλ, όταν ξεκίνησε στη Μπαρτσελόνα δεν είχε την ποιότητα για την πρώτη ομάδα και το ήξερε. Όμως με σκληρή δουλειά και δυνατό μυαλό έκανε ό, τι έκανε. Δεν λέω ότι ο Βάθκεθ και ο Μέριδα δεν είχαν την νοοτροπία. Είχαν την ποιότητα, τα πάντα, αλλά πρέπει να είσαι δυνατός και ίσως αυτοί δεν ήταν όσο έπρεπε.
