Αποδεικνύεται (και στο μπάσκετ) πόση αλήθεια υπάρχει στην ρήση που λέει πως μπορείς να κοροϊδέψεις πολλούς για λίγο καιρό, λίγους για πολύ καιρό, αλλά όχι όλους για πάντα. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός γνώρισαν, Πέμπτη και Παρασκευή αντίστοιχα, οδυνηρές ήττες στην Ευρωλίγκα και μάλιστα με τον τρόπο που επί χρόνια είχαν διδάξει στην Ευρώπη πως γίνεται : Στα τελευταία δευτερόλεπτα, με σωστές αποφάσεις εκεί που οι άλλοι ήταν …ζαλισμένοι και έπαιρναν λάθος αποφάσεις.
Δυστυχώς, αυτή την φορά οι όροι αντιστράφηκαν. Τόσο ο Ολυμπιακός, όσο και ο Παναθηναϊκός σε δύο παιχνίδια που εν πολλοίς θα καθόριζαν το μέλλον τους στην φετινή Ευρωλίγκα, δεν μπόρεσαν να πιάσουν …κορόιδο τους αντιπάλους τους. έχασαν εκτός έδρας στις λεπτομέρειες και στα τελευταία δευτερόλεπτα, από αντιπάλους που ήταν στα μέτρα τους και ψαλιδίστηκαν οι πιθανότητες τους να κάνουν κάτι μεγάλο…
Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος από την Μπάμπεργκ όλο το βράδυ. Κατάφερε, όμως να χάσει, ή μάλλον να επιτρέψει στους γηπεδούχους να κλέψουν τη νίκη. Η άμυνα είναι το μεγάλο όπλο των ερυθρολεύκων, αλλά τελικά η αδυναμία τους να μαρκάρουν αποτελεσματικά τα σουτ τριών πόντων της ομάδας του Τρινκέρι τους κόστισαν μια ήττα που -αν δεν γίνει κάποιο θαύμα- τους βγάζει εκτός τροχιάς πρόκρισης στους οκτώ μετά από μια δεκαετία.
Το μεγάλο τρίποντο που έβαλε ο Στρέλνικς και διαμόρφωσε το τελικό σκορ πέντε δευτερόλεπτα πριν τελειώσει ο αγώνας ήταν συνέπεια του ότι ο Ολυμπιακός επέτρεψε στην γερμανική ομάδα να μείνει ζωντανή όταν είχε τον έλεγχο του αγώνα και πάνω από όλα από την επιλογή του Γιάννη Σφαιρόπουλου να μην γίνει φάουλ στην τελευταία κατοχή της Μπάμπεργκ, η οποία ξεκίνησε με το σκορ 71- 69 για την ελληνική ομάδα.
Οι ερυθρόλευκοι προηγήθηκαν με +10 (43-53) στο 28′, βρέθηκαν στο +6 (63-69) στο 1’54” πριν το τέλος με τρίποντο από τον Σπανούλη και στο +5 (66-71) στο 1’02” πριν την λήξη, ύστερα από το καλάθι του Κώστα Παπανικολάου, αλλά για την συνέχεια δεν λήφθηκαν υπόψη βασικοί παράμετροι: Η Μπάμπεργκ πριν την δέκατη αγωνιστική του ΤΟΠ 16 ήταν η τρίτη καλύτερη ομάδα στην Ευρωλίγκα – πίσω από την ΤΣΣΚΑ και την Φενέρ- στα σουτ τριών πόντων. Απέναντι σε αυτόν τον αντίπαλο ήταν παρακινδυνευμένο το να μην γίνει φάουλ στην τελευταία επίθεση των Γερμανών. Προφανώς ο κόουτς είναι αυτός που αποφασίζει, αλλά όταν μιλάμε για ένα παιχνίδι που η ήττα σε στέλνει σπίτι σου για το υπόλοιπο της σεζόν, το ρίσκο είναι τεράστιο και το συμφέρον της ομάδας μπαίνει μπροστά.
Τελικά το κακό έγινε: Μια καλά σχεδιασμένη από τον Τρινκέρι και ακόμη καλύτερα εκτελεσμένη επίθεση από τους παίκτες του το τρίποντο μπήκε και η Μπάμπεργκ πέρασε μπροστά στο σκορ με 72-71. Στα σχήματα που παραθέτουμε φαίνεται πως ο Ουοναμέϊκερ (2) βρίσκει ελεύθερο τον Λετονό (3) στην αδύνατη πλευρά της άμυνας πίσω από τα σκριν του Μέλι (4) και Τάϊς (5).
Ο Ολυμπιακός στο τέλος είχε 4’6” στην κατοχή του για να εκδηλώσει επίθεση. Μπορούσε να πάρει το ματς ακόμη και με δίποντο, ακόμη και με το να πήγαινε στις βολές κερδίζοντας κάποιο φάουλ, αλλά οι Πειραιώτες τρεις σερί φορές (ύστερα και από τα δύο φάουλ που έκανε η Μπάμπεργκ) έδωσαν την μπάλα στον Βασίλη Σπανούλη που ήταν αρκετά μέτρα μακριά από το καλάθι και όχι σε παίκτη που ήταν πιο κοντά στο καλάθι. Ο Χάκετ και ο Πρίντεζης θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν εναλλακτικές επιλογές καθώς δεν χρειαζόταν τρίποντο, αλλά δεν υπήρχε καθαρό μυαλό.
Τώρα ο Ολυμπιακός κυνηγάει θαύματα. Η τύχη του δεν εξαρτάται από τον ίδιο. Ειδικά μετά τη νίκη της Μπαρτσελόνα επί της ΤΣΣΚΑ με τα μαγικά του Ντόελμαν, οι ελάχιστες ελπίδες έγιναν ακόμη λιγότερες…
Τρία πρόσωπα σο Βελιγράδι
Ο Παναθηναϊκός είχε τρία πρόσωπα στο Βελιγράδι. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν κυρίαρχος από κάθε άποψη. Η άμυνα του τσάκιζε κόκκαλα, η πίεση στην μπάλα δεν επέτρεπε στους γηπεδούχους να δουν το καλάθι του και 20.000 κόσμος ένιωθε ότι η καλύτερη ομάδα στο παρκέ ήταν αυτή που φορούσε πράσινα. Μοναδικό ψεγάδι του τριφυλλιού σε αυτό το διάστημα ήταν τα λάθη στην ανάπτυξη της επίθεσης του, γεγονός που εμπόδισε τους πράσινους να πάρουν διαφορά μεγαλύτερη από τρεις πόντους.
Το τρίτο δεκάλεπτο ήταν μια διαφορετική ιστορία, λες και μιλάμε για άλλα παιχνίδια. Ο Ερυθρός Αστέρας μπήκε με τρομερή ενέργεια στο ματς, την στιγμή που ο Παναθηναϊκός έμοιαζε λες και έμεινε από μπαταρία. Η σκληρή άμυνα του πρώτου μέρους έμεινε στα αποδυτήρια, το ένα λέι απ διαδεχόταν το άλλο και ο Κίνσεϊ έμοιαζε ασταμάτητος. Ο Παναθηναϊκός έμεινε και στην επίθεση χωρίς ιδέες, τα μακρινά σουτ δεν έβρισκαν στόχο (τέλειωσε το ματς με 4/22 έξω από τα 6μ.75) και το αποτέλεσμα ήταν να ξεφύγει η γηπεδούχος ομάδα με 11 πόντους.
Με το ξεκίνημα του τέταρτου δεκαλέπτου ο Ερυθρός Αστέρας πήγε στο + 13 και ακριβώς εκεί εμφανίστηκε η νέα ηγετική μορφή που φοράει τα χώματα του Παναθηναϊκού, ο Ελιοτ Ουίλιαμς που φώναξε ότι δεν θέλει να χάσει. Την στιγμή που ο Καλάθης είχε μπλοκάρει από την επιλογή των γηπεδούχων να του δώσει το σουτ και ο Διαμαντίδης δεν έβρισκε ρυθμό στην επίθεση, ο αριστερόχειρας αμερικανός ζήτησε την μπάλα και ξεκίνησε να …καθαρίζει μόνος του στην επίθεση, την στιγμή που στην άμυνα όλοι έκαναν το καθήκον τους, αλλά εκείνος που έδινε το κάτι παραπάνω ήταν ο τρίτος νεοφερμένος, ο Χάντερ που με την αθλητική του ικανότητα έκανε την διαφορά στα hedge out και κάτω από τις δύο ρακέτες.
Μέσα σε τρία λεπτά το 55 – 42 έγινε 55- 55 με μια σειρά από σόλο του Ουίλιαμς και το ματς άρχισε από το μηδέν. Στο τελευταίο πεντάλεπτο, όμως, βγήκαν στην επιφάνεια οι αδυναμίες που είναι λογικό να έχει ο Παναθηναϊκός με το “ξαφνικό” ροτέϊσον 12 παικτών (εκεί που έπαιζαν επτά) και με τους τρεις νεοφερμένους να παίζουν ταυτόχρονα και να μην ξέρουν τι ακριβώς πρέπει να κάνουν.
Είναι φανερό ότι ο χρόνος θα λειτουργήσει υπέρ του Παναθηναϊκού, γιατί θα έχει ο Τζόρτζεβιτς την ευκαιρία να δουλέψει με τους παίκτες του, να συνεννοηθούν καλύτερα για το τι ζητάει η ομάδα πάνω στο παρκέ, να μάθει ο ένας παίκτης το παιχνίδι του άλλου. Το ζητούμενο είναι να μην χαθούν παιχνίδια που θα στοιχίσουν στη συνέχεια, διότι κακά τα ψέματα τώρα έχει μπει πολύ δυνατά στο παιχνίδι και ο Ερυθρός Αστέρας ενώ η Φενέρ με την Κουμπάν έχουν προβάδισμα. Το ευρωπαϊκό μέλλον του τριφυλλιού προφανώς θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από το ματς με την Κουμπάν στο ΟΑΚΑ την επόμενη εβδομάδα και τα δύο εκτός έδρας παιχνίδια με Νταρουσάφακα και Εφές…
Αντί επιλόγου: Κανένας δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με τις νίκες ούτε μπορεί να είναι οι δύο μεγάλες ελληνικές ομάδες κάθε χρόνο στο φάιναλ φορ. Κανένας, επίσης, δεν μπορεί να ξεχάσει πόσα έχουν προσφέρει τα τελευταία χρόνια στον ελληνικό αθλητισμό, τις επιτυχίες σε Ελλάδα και Ευρώπη, τις μεγάλες στιγμές για τον κόσμο τους. Πράσινοι και κόκκινοι έχουν κερδίσει με το σπαθί τους τον σεβασμό όλων και ανεξάρτητα του τι θα συμβεί στην συνέχεια στην Ευρωλίγκα – όπου τα μαθηματικά είναι εναντίον των ελληνικών χρωμάτων και στις δύο περιπτώσεις – τόσο στο ΣΕΦ, όσο και στο ΟΑΚΑ δύο (ελληνικές) αντιδράσεις θα είναι απογοητευτικές και δεν θα πρέπει να τις δούμε: Οι άδειες κερκίδες και το κράξιμο…
