Ο Αλεξέι Ποκουσέφσκι επιλέχθηκε στο Νο.17 του ντραφτ από την Οκλαχόμα και ετοιμάζεται για την μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής του. Δύο άνθρωποι που τον έχουν ζήσει από κοντά, ο προπονητής του στην αναπτυξιακή ομάδα του Ολυμπιακού Δημήτρης Τσαλδάρης και ο συμπαίκτης του Αλέξανδρος Νικολαϊδης μιλούν στο novasports.gr για το φαινόμενο «Πόκου».
Τσαλδάρης: «Ο Αλεξέι είναι μαύρος κύκνος»
Ο Δημήτρης Τσαλδάρης βρέθηκε δίπλα στην οικογένεια Ποκουσέφσκι την μεγάλη βραδιά του ντραφτ, έζησε από κοντά την αγωνία της επιλογής από τους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, ομάδα που θεωρεί «την καλύτερη επιλογή» για τον νεαρό Σέρβο με τις ανεξάντλητες δυνατότητες.
Πως αισθάνθηκες δίπλα στον Πόκου στην μεγάλη του βραδιά;
Για μένα ήταν η πρώτη φορά που είδα την διαδικασία του ντραφτ σε αυτή την έκταση, από την αρχή ως σχεδόν το τέλος. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο, αλλά ταυτόχρονα μοιραστήκαμε με την οικογένεια αυτή την μοναδική στιγμή. Ό,τι και να αναφέρουν τα mock draft και οι προβλέψεις, είναι εύκολο να ανατραπούν. Το κλίμα ήταν αναμονής, να δούμε που θα καταλήξει ο Αλεξέι.
Περίμενες ότι θα φτάσει τόσο ψηλά;
Ναι, η προσωπική μου αίσθηση ήταν ότι σίγουρα θα ήταν στη δεύτερη δεκάδα. Να σου πω την αλήθεια, ίσως είχα και μια ελπίδα ότι θα μπορούσε να πάει και ψηλότερα. Πήγε στο 17, όμως θεωρώ ότι είναι η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσε να έχει γίνει. Η Οκλαχόμα είναι μια ομάδα που κάνει rebuilding, έφυγαν όλοι βετεράνοι, θα υπάρχει νέος προπονητής. Είναι ένα περιβάλλον που θα ευνοήσει τον Αλεξέι και θα του δώσει χρόνο και χώρο για να δείξει τα πράγματα για τα οποία είναι ικανός. Το αντίστοιχο παράδειγμα του Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι ενδεικτικό.
Τι εφόδια θεωρείς πως πήρε από τον Ολυμπιακό για να τα βάλει στις βαλίτσες του για Αμερική;
Το πρώτο που του δώσαμε ήταν το work ethic. Νομίζω ότι κατάλαβε ότι μέσω της δουλειάς γίνεσαι καλύτερος και κερδίζεις πράγματα στη ζωή, είτε έχει να κάνει με προπονητές, είτε με γυμναστές, είτε με την προσωπική δουλειά που πρέπει να αφιερώσει ο κάθε παίκτης, το να προσπαθήσει να δουλεύει από μόνος του, να μένει συγκεντρωμένος, να είναι πνευματικά σκληρός. Αυτά είναι πράγματα που καλλιεργούμε εμείς. Σίγουρα θα φύγει από εμάς με σωστά χαρακτηριστικά σε ό,τι αφορά τον χαρακτήρα και την νοοτροπία. Σε όλο τον οργανισμό προσπαθούμε να βάζουμε πίστη, να πιστεύουμε σε αυτό που κάνουμε και νομίζω πως ο Αλεξέι, από τα πρώτα του βήματα μέχρι τώρα που έγινε ντραφτ το κατάλαβε πολύ καλά αυτό.
Η δική σου αντίδραση όταν τον πρωτοείδες ποια ήταν; Είπες «εντάξει, αυτός θα φύγει κατευθείαν για Αμερική»;
Δεν είπα αν θα παίξει ή δεν θα παίξει, αλλά δεν σου κρύβω ότι ήταν κάτι που δεν είχα ξαναδεί. Είναι αυτό που λέμε «μαύρος κύκνος», μια φορά στα 15-20 χρόνια βγαίνει κάτι τέτοιο. Εγώ είδα ένα παιδί που είχε πολύ μεγάλη αντίληψη, που καταλάβαινε το μπάσκετ σε απίστευτο βαθμό για την ηλικία του, που είχε ωριμότητα σε σχέση με αυτά που του ζητούσαμε. Ήταν ένα παιδί που έλεγες πως αν συνεχίσει έτσι, έχει όλα τα φόντα.
Τι θα χρειαστεί για να κάνει καριέρα στο ΝΒΑ; Τον βλέπεις να σταδιοδρομεί στο «4» ή σε άλλη θέση;
Η ομάδα του και ο προπονητή του θα το καθορίσουν αυτό, ανάλογα και με τις ανάγκες. Εγώ θεωρώ ότι ο Αλεξέι είναι ένας γκαρντ, λειτουργεί καλύτερα σαν γκαρντ, νιώθει καλύτερα να έχει τη μπάλα στα χέρια του, να παίζει pick n roll, να βγαίνει από τα σκριν. Δεν ξέρω πως σχεδιάζουν να τον χρησιμοποιήσουν, αλλά φαντάζομαι πως έχουν την εμπειρία και την τεχνογνωσία να αξιοποιούν τέτοιους είδους παίκτες. Από εκεί και πέρα φυσικά υπάρχουν πολλοί τομείς στους οποίους πρέπει να βελτιωθεί, πρέπει να δυναμώσει, να αποκτήσει την ικανότητα να παίζει άμυνα στην περιφέρεια.
Στην Ευρώπη το μπάσκετ έχει γίνει αθλητικό, όμως στην Αμερική 10 στους 10 είναι αθλητικοί, οπότε θα πρέπει να δουλέψει πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι. Πιστεύω πως ίσως προσπαθήσουν να τον κάνουν universal παίκτη, δηλαδή ένα παιδί που θα παίζει από το «1» ως το «4», κάτι ανάλογο με τον Γιάννη. Νομίζω ότι το ερωτηματικό είναι όχι τι θέση θα παίξει στην επίθεση, αλλά τι θα μπορέσει να μαρκάρει στην άμυνα.
Νικολαϊδης: «Ο Πόκου δεν άλλαξε καθόλου χαρακτήρα»
Είδε για πρώτη φορά τον Ποκουσέφσκι πριν πολλά χρόνια, όταν ακόμα έπαιζε για τον Μαντουλίδη και κατάλαβε από τότε πως… κάτι παίζει με ένα παιδί που είναι 1.90 και παίζει πλέι-μέικερ. Ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης ξενύχτησε για χάρη του φίλου του βλέποντας NBA Draft και πλέον κάνει τα δικά του όνειρα παίρνοντας έμπνευση από την ιστορία του «Πόκου».
Ένας συμπαίκτης σου επιλέχθηκε στο Νο.17 του ντραφτ και ετοιμάζει βαλίτσες για το ΝΒΑ – δεν συμβαίνει και κάθε μέρα! Το περίμενες ότι θα φτάσει τόσο ψηλά στο ντραφτ;
Να πω την αλήθεια εγώ το είδα ζωντανά, κάθισα μέχρι τις 5 το πρωί! Είναι απίστευτο, γιατί είναι κάποιος που είναι δίπλα σου, προπονείσαι μαζί του κάθε μέρα και τον βλέπεις να γίνεται ντραφτ τόσο ψηλά και να ετοιμάζεται για το NBA. Πιστεύω ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερο prospect του ΝΒΑ αυτή τη στιγμή.
Εσύ όταν τον πρωτοείδες πέρσι…
Όχι, για πρώτη φορά τον είχα δει πριν πολλά πολλά χρόνια, δεν ήμουν ακόμα στον Ολυμπιακό. Είχαμε παίξει αντίπαλοι και μου είχε κάνει από τότε εντύπωση, γιατί τον έβαζαν πλέι-μέικερ. Αυτή ήταν η πρώτη μας επαφή.
Πως είναι η αίσθηση να παίζεις με έναν παίκτη που είναι 2.14 αλλά κινείται στην περιφέρεια;
Είναι τρομερό, πιστεύω ότι είναι one of a kind αυτό που έχει ο Πόκου, να συνδυάζει το ύψος και τα σωματικά προσόντα και ταυτόχρονα να μπορεί να παίζει στην περιφέρεια με τόσο μεγάλη άνεση, να σουτάρει, να ντριμπλάρει, να παίζει pick n roll.
Οπότε είπες από μέσα σου ή φωναχτά πως «αυτός θα φύγει κατευθείαν για το ΝΒΑ»;
Το περιμέναμε, ναι. Από πέρσι το ξέραμε στην ομάδα ότι ο Πόκου θα φύγει για το ΝΒΑ.
Πως είναι σαν χαρακτήρας, σαν συμπαίκτης; Ξέρεις, δεν είναι δύσκολο να καβαλήσει κάποιος το καλάμι γνωρίζοντας ότι προορίζεται για τόσο ψηλά.
Όχι, νομίζω πως ο Πόκου δεν άλλαξε καθόλου. Ήταν ο ίδιος χαρακτήρας που ήταν, έκανε την πλάκα του, ήταν ένα παιδί 17-18 χρονών. Στο γήπεδο είναι πάρα πολύ καλός συμπαίκτης του, δεν έχει πει ποτέ κουβέντα, μόνο «μπράβο» και «δεν πειράζει».
Μου έλεγε νωρίτερα ο προπονητής σας, ο Δημήτρης Τσαλδάρης πως από τον Ολυμπιακού παίρνει μαζί την αξία της σκληρής δουλειάς, πως είναι κάτι που έχει βάλει στην καθημερινότητά του. Ισχύει;
Ισχύει, ναι. Τον Μάιο, μετά την καραντίνα και μέχρι την προετοιμασία της ανδρικής ομάδας ήμασταν μαζί και κάναμε κάθε μέρα προπόνηση, δεν σταματήσαμε καθόλου. Τον έβλεπα κάθε μέρα να δουλεύει πολύ και νομίζω το άξιζε αυτό που πέτυχε.
Είναι έμπνευση για εσένα να βλέπεις έναν συμπαίκτη σου να είναι έτοιμος να δοκιμάσει στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου; Σε βάζει θέλω να πω στη διαδικασία, και εσένα και τα υπόλοιπα παιδιά, να προσπαθήσεις ακόμα περισσότερο για να φτάσεις και εσύ ψηλά;
Είναι! Εμένα που έβλεπα τις προάλλες το ντραφτ με πείσμωσε, είπα πως είναι πολύ κοντά μου όλο αυτό. Είπα «ενας συμπαίκτης μου, 18 χρονών, έγινε ντραφτ – γιατί να μην μπορώ να γίνω και εγώ»; Είναι ένα κίνητρο για μας για να δουλέψουμε και αν μπορούμε να φτάσουμε εκεί.
