Οι παλμοί έχουν αρχίσει να πέφτουν, πλησιάζουν στα κανονικά επίπεδα. Μία μικρή αρρυθμία μόλις σκεφτείς τι έχει γίνει και πάλι βαθιά ανάσα για να ηρεμήσεις. Ο Ολυμπιακός, αν το σκεφτείς αναλογικά, έχει κερδίσει κι έχει κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα σε μία ομάδα που στο ποδόσφαιρο θα ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης. Θα ήταν η Μπάρτσα ή η Μίλαν της καλής της εποχής. Κέρδισε και μάλιστα μέσα στο “σπιτι” της την Πρό Ρέκο. Την υπερομάδα με το εξωπραγματικό για πόλο μπάτζετ.
Όμως το να είσαι… πλούσιος δεν σημαίνει πως έχεις καρδιά, πάθος, πως κρατάς το χέρι του συμπαίκτη σου για να φτάσετε παρέα στην κορυφή του Ολύμπου. Αυτό είχε ο Ολυμπιακός. Ο Πάβιτς δήλωσε στο τέλος του αγώνα πως “το κλειδί του θριάμβου ήταν ένα, ο Ολυμπιακός”, πόση μαγκιά θέλει για να το πεις αυτό. Αλλά και πόση δουλειά αγωνιστική και πνευματική πρέπει να έχει κάνει ο προπονητής Θοδωρής Βλάχος για να το λέμε αυτό οι παίκτες του;
Ο Ολυμπιακός από το 2002 και μετά έφτασε στην πηγή αλλά δεν ήπιε νερό. Πάντα κάτι έλειπε σε συνδυασμό με διαιτησίες και ατυχίες. Όμως φέτος, σ αυτό το τουρνουά και σε αυτό το F8 οι ερυθρόλευκοι είχαν το momentum για να κατακτήσουν το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ. Είχαν ομαδάρα, είχαν πάθος, καρδιά, ψυχή και πνευματικά ήταν έτοιμοι να τα… βάλουν και με τους διαιτητές.
Έφτασαν στην κορυφή γιατί δουλεψαν σωστά ΟΛΕΣ τις εποχές του χρόνου. Το καλοκαίρι, όταν έπρεπε να χτίσουν την ομάδα ύστερα από αρκετές αλλαγές στο ρόστερ. Στην προετοιμασία όταν έπεσαν στο νερό για να ξεκινήσουν να δουλεύουν την φυσική τους κατάσταση. Φθινόπωρο και χειμώνα με την σωστή αντιμετώπιση των αγώνων σε Ελλάδα και Ευρώπη. Μα περισσότερο τώρα στο τέλος που έπρεπε όλα να είναι δουλεμένα και μελετημένα με ακρίβεια Ελβετικού ρολογιού.
Ο Ολυμπιακός κάνει υπερήφανη την Ελλάδα. Σε μία εποχή δύσκολη που υπάρχει ανάγκη για κάτι ευχάριστο. Κάνει υπερήφανη την Ελληνική υδατοσφαίριση που προσθέτει μία ακόμη Ευρωπαϊκή επιτυχία στη συλλογή της, 6 απ’ αυτές “Ερυθρόλευκες”! Τελικά του αρέσει να παίζει στις έδρες των αντιπάλων του και αγαπάει το 9-7, αφού τόσο είχε επικρατήσει και της Χόνβεντ το 2002.
