Πρωταθλητής του κολεγιακού (ένας ακόμη που θα παίξει στην Ελλάδα φέτος), στα βιβλία του NCAA για ένα μπλοκ που έκρινε τίτλο, παλιός συνοδοιπόρος του Καρμέλο Άντονι, με φοβερές προδιαγραφές και προοπτικές που όμως ποτέ δεν δικαίωσε αληθινά στο ΝΒΑ ο Χακίμ Χανίφ Ουόρικ έρχεται στη χώρα μας για τον Ολυμπιακό. Σε κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί the last dance, ο τελευταίος χορός ή η τελευταία, ίσως, ευκαιρία στην καριέρα του για bit time basket!
Ο Ουόρικ δεν είναι τυχαίος και μπορεί να έρχεται ως μια λύση της τελευταίας στιγμής αλλά αν η μεταγραφή αυτή είχε γίνει πριν από 3-4 χρόνια θα έστελνε κόσμο στο…αεροδρόμιο! Όχι πια αφού στα 33 του χρόνια έχει περάσει προ πολλού την κορυφή του λόφου.
Στο ξεκίνημα της καριέρας του ο Χακίμ Ουόρικ έφτιαξε όνομα παίζοντας σχολικό μπάσκετ στη γενέτειρα του την Πενσιλβάνια και αφού οδήγησε την ομάδα του στο πρώτο πολιτειακό πρωτάθλημα μετά από 27 χρόνια περίμενε το…τηλεφώνημα που θα του έδινε το δικαίωμα να παίξει σε κάποιο από τα τοπικά ή κοντινά κολέγια. Και στην περιοχή υπάρχουν αρκετά δυνατά κολεγιακά προγράμματα και ομάδες που παίρνουν μέρος στην πολύ ισχυρή περιφέρεια του NCAA, την Big Ten. Κατά ένα παράδοξο τρόπο τον προσπέρασαν χωρίς να δείξουν μεγάλο ενδιαφέρον όλα τα τοπικά κολέγια (Πεν, Σεν Τζόζεφ, Τεμπλ, ΛαΣαλ, Ντρέξλερ, Βιλανόβα) και κατέληξε στα περίχωρα της Νέας Υόρκης στους ‘’πορτοκαλί’’ του Σίρακιουζ. Και εκεί βρέθηκε από…σπόντα αφού η ομάδα του πρόσφερε υποτροφία την τελευταία στιγμή και μόνο αφού ο Τζούλιους Χοτζ, ένας all-Αmerican σέντερ προτίμησε το Νορθ Καρολάινα Στέιτ.
Παρόλα αυτά και για τους δύο, το κολέγιο αλλά και τον Ουόρικ, η συνύπαρξη αποτέλεσε μια ευτυχή συγκυρία αφού οδήγησε και στην κατάκτηση ενός κολεγιακού πρωταθλήματος. Από τα μισά της πρώτης σεζόν ο κόουτς Τζιμ Μποουχάιμ, ένας ‘’γκουρού’’ του κολεγιακού μπάσκετ, έχρισε βασικό τον Ουόρικ αλλά η ομάδα δεν είχε μεγάλες προδιαγραφές. Κατάφερε μόνο να φτάσει στο φάιναλ φορ του ΝΙΤ (το κολεγιακό τουρνουά της….παρηγοριάς για τις ομάδες που δεν χώρεσαν στις 64 του τελικού τουρνουά) χάρη σε διαδοχικά νταμπλ νταμπλ του Ουόρικ.
Για πρώτη φορά, ο Ουόρικ έδειξε την αδυναμία του στις βολές στον ημιτελικό του φάιναλ φορ όταν είχε 2/12 βολές απέναντι στο Τεμπλ και 0/4 στο τελευταίο λεπτό. Τη δεύτερη, όμως, χρονιά του στους Orangemen τα πάντα άλλαξαν κυρίως λόγω της άφιξης στο σχολείο ενός παίκτη! Το όνομα του: Καρμέλο Αντονι. Ο Ουόρικ έπαιξε παρέα με τον ‘’Μέλο’’ στη μοναδική χρονιά στην κολεγιακή καριέρα του μετέπειτα σούπερ σταρ του ΝΒΑ. Και κατάφεραν να τα σαρώσουν όλα με τον ‘’Μέλο’’ να σκοράρει πάνω από 20 πόντους μέσο όρο και τον Ουόρικ να είναι ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας με μέσο όρο λίγο κάτω από τους 15. Ο Χακίμ διπλασίασε τους μέσους όρους σκοραρίσματος σε σχέση με την πρώτη του χρονιά και βελτίωσε κατά 80% των μέσο όρο των ριμπάουντς. Στη διάρκεια της κούρσας της ομάδας για την κατάκτηση του τίτλου στο NCAA είχε καθοριστική συμβολή σε όλο τον τελικό γύρο αλλά οι φίλαθλοι του Σίρακιουζ δεν θα ξεχάσουν ποτέ τις τελευταίες φάσεις του τελικού κόντρα στο Κάνσας. Με 15’’ για το τέλος το Σίρακιουζ ήταν μπροστά με 81-78 αλλά ο Ουόρικ συνεχίζοντας τις…συνήθειες της εποχής έχασε δύο καθοριστικές βολές που θα μπορούσαν να δώσουν τον τίτλο στην ομάδα! Φρόντισε όμως να εξιλεωθεί μπλοκάροντας με ένα φοβερό άλμα το σούτ τριών πόντων που δοκίμασε 1,5 δεύτερο πριν το φινάλε ο Μάικλ Λι του Κάνσας. Μια αξέχαστη φάση που θα τη βρείτε σε δεκάδες χάιλ λάιτ στο you tube αλλά και πολλές φορές παίζει μέχρι σήμερα σε τρέιλερ του NCAA!
Με τον Καρμέλο Αντονι να φεύγει μετά από μόλις ένα χρόνο στο κολέγιο ο Ουόρικ την Τρίτη του χρονιά στο σχολείο έγινε πλέον ο ηγέτης των Orange αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να τους οδηγήσει στην επανάληψη του κατορθώματος του 2003. Ηταν ένας από τους καλύτερους παίκτες όλου του κολεγιακού πρωταθλήματος εκείνη τη σεζόν με μέσο όρο 19,8 πόντων και 8,6 ριμπάουντς και κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα μέχρι τους 16 του τελικού τουρνουά πριν αποκλειστούν από το Μέριλαντ, αγώνα όπου ο ίδιος είχε 26 πόντους και 9 ριμπάουντς. Στα τρία παιχνίδια του τελικού τουρνουά του 2004 ο Ουόρικ είχε μέσο όρο 22,3 πόντων και 6,3 ριμπάουντς! Σημειώστε ότι τις πρώτες εμφανίσεις δίπλα του έκανε και ένας παίκτης που σε μερικές εβδομάδες από τώρα θα τον βρει αντίπαλο του στην Ευρωλίγκα. Ο Ντεμέτρις Νίκολς, που παίζει από πέρσι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Ο Ουόρικ συνέχισε τη βελτίωση και την 4η σεζόν του στο Σίρακιουζ, βοήθησε την ομάδα να πάρει τον τίτλο της Big East αλλά το τελευταίο του κολεγιακό παιχνίδι ήταν μια σκέτη…πίκρα! Στον πρώτο γύρο του τελικού τουρνουά του 2005 οι ‘’πορτοκαλί’’ σε μια ηχηρή έκπληξη έχασαν από το άσημο Βερμόντ και τα κολεγιακά χρόνια του Ουόρικ τελείωσαν μέσα σε λυγμούς!
Φεύγοντας από το σχολείο άφησε πίσω του τον μύθο ενός μεγάλου παίκτη που τον θυμούνται μέχρι σήμερα στο campus του Σίρακιουζ! Θεωρείται ένας από τους πιο θεαματικούς παίκτες που φόρεσαν ποτέ τη φανέλα της ομάδας. Λίγοι θα ξεχάσουν το απίστευτο κάρφωμα του απέναντι στο Τέξας στους ημιτελικούς του φάιναλ φορ του 2003 όταν σχεδόν πέρασε….πάνω από τον αντίπαλο του και την επόμενη μέρα ότι ‘’είναι από αυτές τις φάσεις που ποτέ δεν καταλαβαίνεις πως το έκανες’’. Και το δεύτερο ένα μπέιζ λάιν κάρφωμα εναντίον του Νοτρ Ντέιμ όταν μάλιστα για να αποφύγει τον αντίπαλο του χρειάστηκε να κάνει και μια προσποίηση!
Όπως όμως εκατοντάδες άλλοι παίκτες στην ιστορία ο Ουόρικ ποτέ δεν μπόρεσε να έχει ανάλογη πορεία στο ΝΒΑ. Μπορεί να έκτισε μια σταθερή καριέρα στο επαγγελματικό πρωτάθλημα αλλά έμεινε εκεί αρκετά χρόνια. Στο ντραφτ του 2005 το εντυπωσιακό άνοιγμα χεριών του (ξεπερνάει τα 2μ.20!) και το ασύλληπτο επιτόπιο άλμα του εντυπωσίασαν αρκετές ομάδες και τελικά τον διάλεξε το Μέμφις με την επιλογή νούμερο 19. Αλλά σε επαγγελματικό επίπεδο δεν αποδείχθηκε ποτέ αρκετά δυνατός για να μαρκάρει αντίπαλα τεσσάρια και δεν είχε ικανότητες σουτέρ και καλού χειριστή της μπάλας για να παίξει στο 3.
Εμεινε στο ΝΒΑ από το 2005 μέχρι το 2013 παίζοντας συνολικά περισσότερα από 500 παιχνίδια. Η δεύτερη χρονιά του στο Μέμφις όταν για μεγάλο χρονικό διάστημα έπαιξε βασικός στη θέση του Πάου Γκασόλ που είχε βγει νοκ άουτ με κάταγμα στο πόδι ήταν και η καλύτερη του: Σκόραρε 12,7 πόντους μέσο όρο. Εμεινε σε διψήφιο αριθμό πόντων και τις επόμενες τρεις σεζόν του με τους Γκρίζλις και το 2009 υπέγραψε στο Μιλγουόκι όπου έκανε και την τελευταία καλή χρονιά της καριέρας του στο ΝΒΑ. Μετά ακολούθησε μια σειρά από ανταλλαγές και αλλαγές ομάδων μέχρι που την τελευταία του εμφάνιση με τη Νέα Ορλεάνη το 2013. Παρότι μόλις 30 ετών δεν ξαναβρήκε δουλειά στο ΝΒΑ και άρχισε ένα μακρύ οδοιπορικό παίζοντας στην Τουρκία, την Κίνα και από εκεί στην Αυστραλία. Επόμενος σταθμός: ΣΕΦ!
