Ο δάσκαλος και ο μαθητής ή αλλιώς ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και ο Σάσα Τζόρτσεβιτς σε μία από κοινού συνέντευξη αποκλειστικά στα κανάλια Novasports.
-Πάντα θα σας συνδέει το θαύμα της Φουενλαμπράδα το 1992. Όταν βλέπετε τον κόουτς Τζόρτζεβιτς έρχεται πάντα στο μυαλό σας εκείνο το καθοριστικό σουτ;
Ομπράντοβιτς: «Έχουμε ζήσει πολλές στιγμές μαζί, αλλά πάντα θα το θυμόμαστε αυτό. Αλλά όχι μόνο αυτό το σουτ. Είναι ένα σουτ για το οποίο όλοι μιλούν εδώ και 23 χρόνια. Σίγουρα έχουμε ζήσει πολλές σπουδαίες στιγμές μαζί».
Τζόρτζεβιτς: «Μπορώ να πω τι θυμάμαι εγώ; Η κόρη του η Άνια, να είναι στην αγκαλιά μου, τότε ήμουν 19 ετών. Εγώ και ο Ντραγκουτίνοβιτς ήμασταν μπέιμπι σίτερ για εκείνον και τη σύζυγό του. Για να μπορεί να βγει με εκείνη εμείς προσέχαμε το παιδί. Κάπως έτσι μεγαλώσαμε, αυτή είναι η πρώτη μου ανάμνηση».
-Πάμε στη δεύτερη ερώτηση. Έγινε προπονητής απρόσμενα, πώς ήταν αυτή η μετάβαση για εσάς, τους παίκτες του; Από συμπαίκτης, πολύ γρήγορα έγινε προπονητής.
Τζόρτζεβιτς: «Ουσιαστικά ήταν ήδη προπονητής. Κρατούσε σημειώσεις συνεχώς, δύο χρόνια νωρίτερα κατέγραφε τακτικές, συστήματα και γνωρίζαμε πως θα γίνει προπονητής. Ήδη σκεφτόταν ως προπονητής, βοηθούσε τους προπονητές διαρκώς, οπότε ήταν φυσιολογικό να τον έχουμε προπονητή. Ήταν παράξενο στην αρχή, αλλά το έκανε εύκολο για εμάς».
-Ήσασταν παρών σε δύο σπουδαίες βραδιές. Η μία στην Κωνσταντινούπολη, η άλλη εδώ στην Αθήνα το 1995. Ήσασταν βοηθός προπονητή του Ντούντα, εκείνος πέτυχε 41 πόντους εναντίον της Λιθουανίας του Σαμπόνις και του Μαρτσουλιόνις. Ποια από τις δύο στιγμές είναι σπουδαιότερη;
Ομπράντοβιτς: «Πιστεύω ότι και τα δυο παιχνίδια ήταν πολύ σημαντικά στη ζωή του. Πρώτα απ’ όλα να πετυχαίνεις το νικητήριο καλάθι στον τελικό της Ευρωλίγκας είναι κάτι ξεχωριστό. Κι εκείνο εναντίον της Λιθουανίας στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας ήταν εκπληκτικό. Πέτυχε 41 πόντους, ήταν κάτι παραπάνω από καλό παιχνίδι! Είναι πολύ δύσκολο να αποδώσει κάποιος όπως ο Σάσα σε εκείνο τον τελικό».
-Μια βραδιά καριέρας…
Ομπράντοβιτς: «Φυσικά».
Τζόρτζεβιτς: «Αναμφίβολα ήταν, αλλά θέλω να πω ότι πέρα από τους αγώνες, τον χρόνο που περάσαμε μαζί, τις προπονήσεις και η φιλική σχέση που είχαμε μέσα στην ομάδα, αυτός ο χρόνος που περάσαμε, δείχνει πως μεγαλώσαμε μαζί. Έμαθα απ’ αυτόν ως συμπαίκτης και αργότερα όταν τον είχα προπονητή και ακόμα και σήμερα είναι παράδειγμα προς μίμηση, όχι μόνο για μένα, αλλά για πολλούς νέους προπονητές».
-Ήσασταν παίκτης του Ντούσαν Ίβκοβιτς, του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, δύο εκ των κορυφαίων προπονητών στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Τι παίρνεται από εκείνον; Μια γενική ιδέα ή κάτι συγκεκριμένο από τον Ντούντα και τον Ζέλικο;
Τζόρτζεβιτς: «Ήμουν πολύ τυχερός που είχα αυτούς τους δύο, αλλά και πολλούς ακόμη από τη δική μας σχολή στο μπάσκετ. Πέσιτς, Τσόσιτς, ο Νίκολιτς, ο Μάλκοβιτς που ήταν ο πρώτος μου προπονητής. Ήμουν τυχερός που τους είχα προπονητές, γιατί τώρα όλα αυτά τα στοιχεία με βοηθούν πολύ. Φυσικά δεν είναι απλό να είσαι παίκτης και να έχεις αυτούς τους προπονητές, ταυτόχρονα να είσαι φίλος και να είσαι προπονητής. Είναι διαφορετικά τελείως πράγματα».
-Είναι η τρίτη σας επιστροφή εδώ. Είναι ευκολότερο πλέον ή πρόκειται για το ίδιο συναίσθημα όπως την πρώτη φορά;
Ομπράντοβιτς: «Όχι, πάντα είναι το ίδιο συναίσθημα. Πάντα όταν έρχομαι εδώ ξέρω πως θα είναι τα πράγματα. Θα πρέπει να τηλεφωνήσω σε φίλους, αρκετοί θα μου τηλεφωνήσουν επίσης, πάντα είναι απόλαυση για μένα να είμαι εδώ, είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ. Ένα άλλο πράγμα είναι ο αγώνας. Τις προηγούμενες δυο φορές ήταν εύκολο παιχνίδι για τον Παναθηναϊκό, οπότε πραγματικά ελπίζω να παίξουμε λίγο καλύτερα τώρα».
Τζόρτζεβιτς: «Εγώ δεν το ελπίζω!».
-Κόουτς πως είναι η αίσθηση να βρίσκεστε σε μια ομάδα μετά από τον Ζέλικο; Νιώθετε την ευθύνη να μεταφέρετε τη “δάδα” που ο Ζέλικο άναψε;
Τζόρτζεβιτς: «Είναι τεράστια ευθύνη, τιμή και πρόκληση που πήρα για μένα, ώστε να “υπολογίσω” όχι τι κατάφερε εκείνος εδώ, αλλά αν είμαι έτοιμος να καθοδηγήσω μια ομάδα με τέτοιο όνομα, όπως έκανε εκείνος τα τελευταία 15 χρόνια. Είναι τεράστια ευθύνη, αλλά και τιμή. Το κάνω με τον δικό μου τρόπο και προσπαθώ για το καλύτερο».
-Τελευταίες δύο ερωτήσεις γιατί ξέρω ότι είστε απασχολημένοι. Ποιον παίκτη θα παίρνατε από την αντίπαλη ομάδα;
Τζόρτζεβιτς: «Εγώ ξέρω!».
Ομπράντοβιτς: «Δεν ξέρω αν αυτό είναι σωστό για την ομάδα μου. Κάθε φορά που έχουμε ορισμένες ιδέες στο ξεκίνημα της σεζόν, ενδιαφέρεσαι για την ομάδα σου, τους παίκτες σου, έτσι είναι τα πράγματα».
Τζόρτζεβιτς: «Είναι κάτι που έχω μάθει από εκείνον. Αυτή είναι η σωστή απάντηση, οπότε λέω το ίδιο πράγμα».
-Αμφότεροι είχατε την ευλογία να προπονήσετε τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Είναι ίσως η τελευταία χρονιά του στο μπάσκετ, δεν είμαστε σίγουροι, απλά αναφέρω τι έχει πει ο ίδιος. Θα ήθελα κάποια λόγια από εσάς, για αυτό τον θρύλο της Ευρωλίγκας.
Ομπράντοβιτς: «Ο Σάσα (Τζόρτζεβιτς), ο Μποντιρόγκα και ο Διαμαντίδης ήταν οι τρεις παίκτες που αρκούσε να τους κοιτάξω για να καταλάβουν τι θέλω από αυτούς. Αυτό είναι κάτι που κάθε προπονητής θέλει να έχει. Για μένα η πρώτη φορά ήταν με τον Σάσα, στη συνέχεια με τον Μποντιρόγκα και τελικά με τον Διαμαντίδη. Και με κάποιους άλλους παίκτες, όπως ο Γιασικεβίτσιους, αλλά για μένα ήταν προνόμιο που συνεργάστηκα με τον Διαμαντίδη για τόσα πολλά χρόνια. Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό. Θα λυπηθώ αν σταματήσει να παίζει μπάσκετ, αλλά θα πρέπει να σεβαστούμε την απόφασή του».
Τζόρτζεβιτς: «Για μένα είναι διαφορετικό, γιατί προπονώ τον Διαμαντίδη στην τελευταία του χρονιά, έχοντας δηλώσει ότι είναι η τελευταία του χρονιά. Είναι κρίμα. Θα θυμάστε πως έχω πει πως ένα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς μου είναι να τον πείσω να συνεχίσει για ένα, δύο, τρία χρόνια ακόμα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Το ευρωπαϊκό μπάσκετ τον έχει ανάγκη και νομίζω ότι και ο Διαμαντίδης χρειάζεται το μπάσκετ. Εξαιρετικός παίκτης, όμορφος άνθρωπος, είναι υπεύθυνος για πολλά από όλα αυτά που έχουν δημιουργηθεί εδώ μαζί με τον Ζέλικο. Είναι μια τεράστια κληρονομιά σε κάθε ένα που θα ακολουθήσει. Ελπίζω πως θα συνεχίσει».
– Όπως λέτε λοιπόν και εσείς, hvala. Ευχαριστώ πολύ!
