Όλες αυτές τις μέρες από το ματς της Εσθονίας κι έπειτα, ο οργανισμός της Εθνικής ομάδας με επικεφαλής τον Σκίμπε ασχολήθηκε επισταμένως με το θέμα Μήτρογλου. Αν δηλαδή θα μπορούσε να αγωνιστεί και ποιος θα τον αντικαθιστούσε στην περίπτωση που δεν ήταν έτοιμος.
Αυτό δημιούργησε μια αίσθηση ανασφάλειας στην ομάδα. Η λύση βρέθηκε στο πρόσωπο του Τάσου Δώνη, ο οποίος κινήθηκε σε ρηχά νερά καθώς δε μπόρεσε να βρει τους χώρους για να ανοίξει την ταχύτητά του και να δημιουργήσει κινδύνους. Φυσικά δεν το βοήθησε και η δημιουργία από τη μεσαία γραμμή.
Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Δεν ήταν τόσο “δραματικό” το κενό μπροστά. Ένα γκολ και τρεις ευκαιρίες για γκολ στο πρώτο ημίχρονο είναι μια καλή συγκομιδή για τα δεδομένα της Εθνικής ομάδας. Στο δεύτερο ημίχρονο με (ανέτοιμο) Μήτρογλου δημιουργήθηκαν άλλες πέντε φάσεις για γκολ κυρίως όμως με σέντρες του Φορτούνη, πλην μιας συνεργασίας Μήτρογλου-Φορτούνη.
Το πρόβλημα ήταν στο κέντρο. Κουρμπέλης και Μπουχαλάκης δεν κατάφεραν να κρατήσουν τη μεσαία γραμμή. Δεν είχαν το απαραίτητο “τσαγανό” για ένα τέτοιο ματς που πήγε στη δύναμη. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο δεύτερο γκολ (προήλθε από λάθος του Μπουχαλάκη), οι δυο τους δεν κατάφεραν να παρεμποδίσουν ούτε ένα από τα τέσσερα σουτ που έγιναν από το ύψος της περιοχής και έξω από αυτή, δηλαδή από το χώρο δράσης τους.
Φυσικά η ευθύνη της ήττας δεν πέφτει μόνο στα δύο αυτά παιδιά. Συνολικά η αμυντική λειτουργία στα δύο γκολ ήταν αδρανής σε βαθμό σπάνιο για τα δεδομένα της Εθνικής Ελλάδος. Πέντε σουτ σε ένα λεπτό έγιναν στο 42ο λεπτό. Σαφώς και δε φταίνε μόνο δύο.
Θέλω λέγοντας τα παραπάνω να φτάσω στο συμπέρασμα ότι από την Εθνική ομάδα στη Βουδαπέστη έλειψε περισσότερο ο Ζέκα από όσο έλειψε ο Μήτρογλου στο πρώτο ημίχρονο ή από το αν αυτός ήταν ανέτοιμος στο δεύτερο.
Με τα ρεπορτάζ λοιπόν να δίνουν τον Ζέκα έτοιμο από το Σάββατο, ίσως το πιο σημαντικό λάθος του Σκίμπε ήταν η μη χρησιμοποίηση του άσου της Κοπεγχάγης σε ένα ματς που πήγε στη δύναμη, στο πάθος, στα έξτρα τρεξίματα και στα… μάτια που γυαλίζουν. Του άσου της Κοπεγχάγης γυαλίζει το μάτι του. Περισσότερο από των Ούγγρων.
