Παραμονές του ντέρμπι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός σκεφτόμουν ότι κάτι δεν μου πάει καλά με αυτό που έρχεται: δεν είναι οι απειλές του Κοντονή ότι θα διακόψει το πρωτάθλημα αυτό που με χάλαγε, αλλά κάτι άλλο. Την απορία, άθελά του, μου την έλυσε ένας φίλος που με ψυχανάλυσε εξ αποστάσεως και χωρίς να το ξέρει! Τι έκανε; Μου έστειλε ένα παλιό, προ διετίας κείμενό μου, επισημαίνοντας πως ότι έγραφα τότε πριν από ένα Ολυμπιακός – ΠΑΟ, ισχύουν απόλυτα και τώρα, αλλά θα ίσχυαν και αν τα έγραφα πριν τρία χρόνια! Δώστε λίγη προσοχή γιατί έχει ενδιαφέρον:
Εγραφα λοιπόν:
«Τα ματς Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού είναι όπως τα χρηματιστηριακά προϊόντα: οι προηγούμενες αποδόσεις ελάχιστα επηρεάζουν τις μελλοντικές και με το τι ψυχολογία πας στο γήπεδο δεν έχει να κάνει μόνο με το αποτέλεσμα του προηγούμενου αγώνα, αλλά με πάρα πολλά. Αν είχε να κάνει με τα προηγούμενα έστω στο ελάχιστο, ο Ολυμπιακός πέρυσι δεν θα έχανε στο Καραϊσκάκη με 3-0, τέσσερις μετά το καλύτερο του ματς στη σεζόν, δηλαδή εκείνο κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Υποψίες
Εχω δυο υποψίες και περιμένω το ντέρμπι για να δω πόσο βάσιμες είναι. Η πρώτη είναι πως ο Ολυμπιακός εδώ και δυο – τρία χρόνια υποφέρει το ντέρμπι με τον ΠΑΟ γιατί, ειδικά στο Καραϊσκάκη, δυσκολεύεται να σηκώσει το βάρος της ετικέτας του σούπερ φαβορί! Η δεύτερη είναι ότι οι παίκτες του ΠΑΟ (κυρίως οι ξένοι) έχουν κατά νου ότι μια νίκη στο Καραϊσκάκη σώζει μια χρονιά ολόκληρη και προκαλεί στον κόσμο και στη διοίκηση τέτοια ευτυχία, ώστε κάθε προηγούμενο λάθος συγχωρείται. Αν αυτά τα δυο ισχύουν το ντέρμπι είναι πολύ πιο δύσκολο για τον γηπεδούχο από ότι για τον φιλοξενούμενο.
Επίδειξη
Εδώ και δυο τρία χρόνια ο κόσμος του Ολυμπιακού πάει στο Φάληρο, όχι απλά για να δει τον Ολυμπιακό να κερδίζει, αλλά για να τον δει να κάνει επίδειξη δύναμης. Στα δυο προηγούμενα ντέρμπι στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός είχε υπέρ του βαθμολογικές διαφορές πρωτόγνωρες. Ο Ολυμπιακός και πρόπερσι που έφερε 1-1 γλυτώνοντας την ήττα με ένα γκολ του Μήτρογλου στα τελευταία λεπτά και πέρυσι που έχασε με 3-0 προσέγγισε το ματς νωθρά, σαν να έχει ν αντιμετωπίσει όχι τον ΠΑΟ, αλλά μια ακίνδυνη ομάδα που είναι 20 και πλέον βαθμούς πίσω στη βαθμολογία.
Ξένοι
Ειδικά οι ξένοι του Ολυμπιακού έδειξαν ότι δυσκολεύονται να καταλάβουν τι είναι το ντέρμπι και πόσο το ειδικό κίνητρο των παικτών του ΠΑΟ μπορεί να τους μεταμορφώσει για ένα βράδυ. Η βεβαιότητα ότι είσαι καλύτερος δημιουργεί έπαρση κι αυτή παίζει άσχημα παιγνίδια: ας μην ξεχνάμε ότι το 2009-10, που ο ΠΑΟ έκανε νταμπλ, έχασε για τους ίδιους περίπου λόγους και τα δυο ντέρμπι του πρωταθλήματος. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι το τελευταίο πολύ καλό ματς του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟ στο Φάληρο έγινε προ τριετίας. Με τον Βαλβέρδε στον πάγκο ο Ολυμπιακός έχασε καμιά δεκαπενταριά ευκαιρίες να κερδίσει τον ΠΑΟ, που στη βαθμολογία προπορεύονταν κι έφυγε από το Καραϊσκάκη με το βαθμό της ισοπαλίας έχοντας περάσει μια θύελλα. Τα ντέρμπι δεν τα παίζεις κοιτώντας τη βαθμολογία. Η βαθμολογική υπεροχή σχετίζεται συχνά με το πλήθος των επιλογών, το διοικητικό κύρος, την αξιοποίηση της έδρας: στο ντέρμπι παίζουν έντεκα εναντίον έντεκα και ο ΠΑΟ πάντα θα βρει έντεκα κομάντος για την περίσταση. Αλλωστε στο συγκεκριμένο ματς όλα απλοποιούνται αν σκοράρεις πρώτος κι αυτό πάντα βοηθά όποιον έχει ποιότητα λιγότερη και ποντάρει σε ψυχικά χαρίσματα.
Εξήγηση
Οι μεταμορφώσεις του ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη έχουν φυσικά και την τακτική εξήγησή τους. Ο ΠΑΟ δεν κατεβαίνει ποτέ για να κλείσει τον αντίπαλο του, αλλά για να τον περιορίσει και να αμυνθεί. Ολοι γνωρίζουν πως θα βρουν χώρους για αντεπιθέσεις και το παιγνίδι απλοποιείται. Αν η άμυνα είναι ψύχραιμη είναι δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός θα πάρει μεγαλύτερα ρίσκα και τα ρίσκα σημαίνουν πως ο ΠΑΟ, δηλαδή κάποτε ο Φιγκερόα, και τώρα ο Μπεργκ κι όποιος άλλος, θα έχουν χώρους για αντεπιθέσεις. Αν το απλό αυτό πλάνο που ήδη προϋπάρχει (το χει ακολουθήσει ακόμα κι ο Γιάννης Βονόρτας!) υπηρετηθεί με την πρέπουσα αγωνιστική ένταση κανένα αποτέλεσμα δεν αποκλείεται. Ειδικά αν ο Ολυμπιακός μπλέξει με το άγχος της υποχρέωσης της νίκης. Κτλ κτλ»
Ποιο είναι το πρόβλημα;
Με όλα αυτά είναι δύσκολο να διαφωνήσει κάποιος, όχι γιατί αποτελούν μια σειρά από δημοσιογραφικά κλισέ, αλλά γιατί είναι η φωτογραφία του Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός τα τέσσερα – πέντε τελευταία χρόνια! Το σημαντικότερο ματς του ελληνικού πρωταθλήματος έχει καταντήσει ένα απολύτως προβλεπόμενο παιγνίδι, όχι ως προς το σκορ, αλλά σε ότι αφορά την αγωνιστική του εικόνα. Αν κάτι άλλαζα στα προηγούμενα, θα πρόσθετα απλά ότι ο Σίλβα μπορεί να παίξει για τη νίκη με 1-0 πολύ περισσότερο από ότι ο Μίτσελ (που όταν κέρδιζε 1-0 το κανε κατά λάθος…) κι ότι ο Στραματσόνι μπορεί και να διδάσκει την τακτική των αντεπιθέσεων καλύτερα από τον Αναστασίου, που κατέφευγε σε αυτή συνήθως μόνο για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη: σας διαβεβαιώνω ότι του άρεσε ένα άλλου τύπου ποδόσφαιρο.
Τα τελευταία χρόνια αυτό το ματς είναι λίγο η μέρα της Μαρμότας: αλλάζει το αποτέλεσμα, αλλά όχι ο τρόπος προσέγγισης των ομάδων κι αυτό είναι δυστυχώς ένα πρόβλημα. Το ντέρμπι δεν μπορεί να έχει δεδομένη εικόνα. Αν αυτό συμβαίνει, φθίνει. Ελπίζω να δούμε ένα ματς με ανατροπές, με ένα Παναθηναϊκό με πολύ κουράγιο έτοιμο να παίξει επιθετικά κι ένα Ολυμπιακό ικανό να πατήσει γκάζι: καιρό έχει να το κάνει. Ελπίζω να μετρήσουν οι επιθέσεις πιο πολύ από τις άμυνες και το ματς να το κρίνει η διάθεση για να παίξεις πιο πολύ από την πρόθεση να το κερδίσεις. Ελπίζω οι ενέργειες των ποδοσφαιριστών να είναι καθοριστικότερες από την στρατηγική. Ζητάω πολλά; Ναι ζητάω.
Αν θυμόσαστε τη Μέρα της Μαρμότας η αγάπη σε γλυτώνει από την κατάρα, αλλά ποιος αγαπάει το ποδόσφαιρο αληθινά δεν ξέρω…
