Εισέρχεται στο τραγούδι και στο θέατρο με έναν τρόπο τελετουργικό κι εκεί δραπετεύει από την καθημερινή βία. Η Μάρθα Φριντζήλα που μπήκε δυναμικά στο τραγούδι μετά την ενασχόλησή της με το θέατρο, μοιράζει τη ζωή της στα δύο με την ίδια αγάπη και πάθος. Πατά γερά στην παράδοση είτε του λαϊκού είτε του έντεχνου τραγουδιού, δοκιμάζει τραγούδια άλλων παραδόσεων, σπάει στη σοβαρότητα με γερές δόσεις χιούμορ και αυτοσαρκασμού.
Με αφορμή τις εμφανίσεις της στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο τα Σάββατα του Νοέμβρη, μαζί με τρεις εξαίρετους μουσικούς τον Τάκη Φαραζή στο πιάνο, τον Αντώνη Μαράτο στο μπάσο και τον Βασίλη Μαντζούκη στα τύμπανα, μιλάει στο Τvxs.gr.
«Οι εξομολογήσεις του Σαββάτου – μια de profundis παράσταση για φωνή, πιάνο, μπάσο και τύμπανα»…
«Το τραγούδι μου είναι μια μυστική πηγή, μια στάση πρέπουσα και ηθική απέναντι στα ψεύδη του καιρού μας, ένα παιχνίδι ευφάνταστο μ’ απρόβλεπτους κανόνες, μια μελωδία απρόσμενη που γίνεται δική σας, δεμένη αδιάσπαστα με άφθαρτες λέξεις ποιητικές και ξαναγεννημένες» Γιατί επιλέξατε τα λόγια του Μάνου Χατζιδάκι για να μας προσκαλέσετε σε αυτόν τον κύκλο εμφανίσεων;
Επειδή περιγράφει απόλυτα την λειτουργία του τραγουδιού και την τέχνης γενικότερα. Αυτή η μυστική πηγή που μας καλεί να ξεδιψάσουμε μέσα στην ξηρασία της καθημερινότητας, αυτή η πρέπουσα στάση απέναντι στην απρέπεια και την βία της ζωής. Με κάποιον ανεξήγητο τρόπο ο Μάνος Χατζιδάκις είναι πάντοτε παρών όταν ετοιμάζουμε ένα μουσικό πρόγραμμα ή μια συναυλία. Όχι μόνον με τα τραγούδια του ή τις κουβέντες του. Είναι σαν να τον ρωτάμε αν συμφωνεί με αυτό που κάνουμε. Πολύ θα ήθελα να εγκρίνει τα προγράμματά μας, να συμφωνεί με τις επιλογές των τραγουδιών και τον τρόπο ερμηνείας.
