Ο «βιγκανισμός», όπως λέγεται η απουσία από την διατροφή του ανθρώπου οποιουδήποτε ζωικού προϊόντος, συστήθηκε με αυτόν τον κάπως πληθωρικό τρόπο στην Ελλάδα. H διατροφική συνήθεια του βιγκανισμού ανήκε για πολλά χρόνια στο περιθώριο, με μια πολύ μικρή μερίδα του πληθυσμού να επιλέγει να τρέφεται κατ’ αυτό τον τρόπο. Ο βιγκανισμός διαφέρει από τη χορτοφαγία (που είναι εδώ και χρόνια διαδεδομένη), καθώς ένας vegan τρέφεται αποκλειστικά με φυτικά προϊόντα και δεν κόβει απλά το κρέας, τα πουλερικά και το ψάρι. Με άλλα λόγια, τροφές όπως το μέλι και τα γαλακτοκομικά είναι εξίσου απαγορευμένες, αφού είναι κι αυτές ζωικά παράγωγα.
Στην ηλικία των 14 ετών, ο Donald Watson παρακολούθησε την σφαγή ενός χοίρου στο οικογενειακό του αγρόκτημα, ο οποίους ούρλιαζε την ώρα της σφαγής. Από τότε σταμάτησε να τρώει κρέας. Αργότερα, ως ενήλικας το 1944, ο Watson συνειδητοποίησε ότι κι άλλοι άνθρωποι ακολουθούσαν την ίδια διατροφή κι έτσι γεννήθηκε ο βιγκανισμός.
Τα τελευταία χρόνια, το κίνημα του βιγκανισμού βιώνει μια απρόσμενη άνοδο σε παγκόσμιο επίπεδο και μάλιστα σε όλες τις ηλικιακές ομάδες (πολλοί γονείς μάλιστα επιλέγουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους ως vegans). Ήρθε όμως για να μείνει; Το βέβαιο είναι ότι αυτό που εμφανίστηκε σε πολλές χώρες του κόσμου ως περιθωριακό κίνημα έχει αποκτήσει τον χαρακτήρα της τάσης ή έχει γίνει τρόπος ζωής. Γιατί όμως τόσοι πολλοί άνθρωποι άνθρωποι γίνονται βίγκαν;
Όπως και άλλες εναλλακτικές κινήσεις τροφίμων, ο βιγκανισμός προκύπτει από συγκεκριμένες αποφάσεις που παίρνουν τα άτομα σχετικά με την διατροφή τους. Ειδικότερα, οι βίγκαν πιστεύουν ότι είναι ηθικό να αποφεύγουν τα ζωικά προϊόντα, αλλά πιστεύουν επίσης ότι είναι πιο υγιεινό και καλύτερο για το περιβάλλον. Επίσης, όπως και η ιστορία του Donald Watson, ο βιγκανισμός έχει τις ρίζες του στις πρώτες εμπειρίες της ζωής.
Οι ψυχολόγοι πρόσφατα ανακάλυψαν ότι όσο περσότερη συναναστροφή με διαφορετικά κατοικίδια έχει κανείς μικρός, τόσο πιο εύκολα σταματάει το κρέας ως ενήλικας. Το μεγάλωμα με διαφορετικά είδη κατοικίδιων ζώων αυξάνει την ανησυχία για το πώς τα ζώα αντιμετωπίζονται γενικότερα.
