Monster Hunter Generations Ultimate Review

Αναπαλαιωμένος συμβιβασμός

Την άνοιξη του 2017, η Capcom ανακοινώνει τη remastered μεταφορά του επιτυχημένου Action RPG Monster Hunter Generations, του 2015, από το 3DS στο Switch, αλλά για την Ιαπωνία μόνο (το γιατί υπάρχει αυτή η προτίμηση στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου μας το έχει εξηγήσει ο Παντελής). Το καλοκαίρι, στην E3 2017, δηλώνεται ότι δεν υπάρχει προοπτική Δυτικού localization για τον τίτλο (που κυκλοφόρησε εκείνον τον Αύγουστο), ενώ ανακοινώνεται και το Monster Hunter: World, στην αρχή για PS4 και Xbox One και αργότερα για PC. Η συνέχεια, το χειμώνα που μας πέρασε, λίγο πολύ γνωστή- το Monster Hunter: World σπάει τα κοντέρ. Και φτάνουμε (πάλι) στον Αύγουστο όπου, μετά την αναμενόμενη κυκλοφορία του επιτυχημένου τίτλου στα PC, λανσάρεται και παγκοσμίως το προαναφερθέν port, με την ονομασία Monster Hunter Generations Ultimate.

Κοιτώντας τις ημερομηνίες, κάποιος καχύποπτος άνθρωπος, από τον οποίο φυσικά παίρνουμε απόσταση, θα μπορούσε να πει ότι Capcom και Nintendo αρχικά χρύσωσαν το χάπι στους Ιάπωνες κατόχους Switch για τον –επερχόμενο- αποκλεισμό τους από το Monster Hunter: World και μόλις είδαν το ντόρο που έγινε (και) στη Δύση αποφάσισαν, στρατηγικά, να σερβίρουν σε όλο τον κόσμο πλέον ξαναζεσταμένο φαγητό. Αυτός ο κακόβουλος τύπος, αναλογιζόμενος και την τιμή στην οποία διατίθεται, θα μιλούσε ακόμα και για ξεκάθαρη κοροϊδία. Εμείς όμως που είμαστε αθώες ψυχές, θα πούμε απλά για “ατυχές timing” της κυκλοφορίας…

Το promotion και οι τακτικές που επιλέγει κάθε εταιρία βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με το εάν ένα παιχνίδι είναι καλό ή κακό. Από την άλλη όμως, είναι και αναπόφευκτες οι συγκρίσεις μεταξύ των δύο –κοντινών χρονικά και κυρίως οικονομικά- releases. Στις οποίες, παρόλο που το Monster Hunter Generations Ultimate βγαίνει χαμένο, στέκεται εξαιρετικά στα πόδια του απέναντι σε έναν άνισο, φρεσκότερο και διορθωμένο από (κάποιες) προηγούμενες ατέλειες, αντίπαλο. Κατά πολλούς άλλωστε θεωρείται ο πιο… Monster Hunter τίτλος.

Αυτό διότι αποτελεί το embodiment της ουσίας της σειράς: Κυνήγι- κυνήγι- κυνήγι. Φανταστείτε ότι η ιστορία δεν υπάρχει! Όχι, κυριολεκτικά μιλάμε… Δεν υπάρχει κανένα story. Είστε (νέοι) κυνηγοί και ασκείτε το επάγγελμά σας, τέλος. Απλό, λιτό, δωρικό, monsterhunterικό, απέριττο. Δε μας κάνει εντύπωση, είναι γνωστό ότι το συγκεκριμένο, ιδιαίτερο, series δε συνηθίζει να ακολουθεί mainstream πεπατημένες. Όπως έχει ειπωθεί και για αρκετά από τα προηγούμενα, έτσι και το Monster Hunter Generations Ultimate δεν είναι ιδιαίτερα φιλικό στους αρχάριους και η εμπειρία σας θα στηριχτεί μόνο στο trial and error και σε grinding μέχρι να παγώσουν τα θειάφια της κόλασης.

Το concept έχει ως εξής: αφού φτιάξετε το χαρακτήρα σας και επιλέξετε τί Hunting Style προτιμάτε (από το κλασικό Guild, το ακροβατικό Aerial, το επιθετικό Striker, το risky Adept και τα καινούργια, σε σχέση με το 3DS, Valor και Alchemy) ξεκινάτε στο χωριό Bherna. Εκεί αναλαμβάνετε τα πρώτα σας 1-star quests που μπορεί να είναι απλή επιβίωση, συλλογή πόντων ή αντικειμένων και φυσικά να σφάξετε την αθώα πανίδα της εκάστοτε περιοχής. Αφού ολοκληρώσετε κάποια key quests, τα οποία δεν αναφέρεται ποιά είναι, ξεκλειδώνονται οι 2-stars αποστολές και νέα χωριά, τα οποία οι fans θα αναγνωρίσουν από παλαιότερα παιχνίδια. Η διαδικασία παραμένει ίδια μέχρι να κάνετε unlock τις 3-stars και πάει λέγοντας. Στα εφτά αστέρια και πάνω οι missions θεωρούνται high rank. Όσοι, δε, έχετε πληρώσει συνδρομή για το Nintendo Online θα έχετε πρόσβαση και στις Multiplayer αποστολές, οπότε ετοιμαστείτε για σχεδόν… διπλάσιο (!!) περιεχόμενο. Συμμάχους σε αυτήν την προσπάθεια θα έχετε το συμπαθέστατο γατοrace των Palicos, τα οποία μας βοήθησαν άπειρα τραβώντας την προσοχή των τεράτων και αποτελώντας πρώτης τάξεως meatshield. Αυτά σε γενικές γραμμές.

Σε ειδικές, τα Monster Hunter δεν είναι για όλους. Αν ακούτε grinding και βγάζετε σπυριά, τότε σας έχουμε άσχημα μαντάτα και για το Monster Hunter Generations Ultimate. Leveling δεν υπάρχει για τον κυνηγό σας, σε αντίθεση με τα Palicos, μόνο καλύτερα όπλα και πανοπλίες. Τα οποία για να τα φτιάξετε/ αναβαθμίσετε, ως επί το πλείστον, χρειάζεστε υλικά και loots από συγκεκριμένες περιοχές και τέρατα. Τουτέστιν θα χρειαστεί νομοτελειακά, όχι μόνο να επαναλαμβάνετε μπόλικες φορές τα ίδια (από λίγο έως πολύ challenging) quests αλλά να έχετε και το νού σας να κάνετε mining, να ξεσκάβετε φυτά και να πιάνετε και έντομα! Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι το, απαραίτητο για ένα ομαλό progression, upgrading του εξοπλισμού σας είναι αρκετά χρονοβόρο από τις πρώτες ώρες κιόλας. Συνυπολογίστε τώρα:

•τις αμέτρητες αποστολές που έχετε στη διάθεσή σας
•το ότι αν είστε γκαντέμηδες (και δε χρησιμοποιείτε guides) μπορεί να επιλέξετε κάποια key quests τελευταία
•τα 14 όπλα (όπως σπαθιά μεγάλα, σπαθιά διπλά, δόρια, τόξα, βαλλίστρες, σφυριά, τσεκούρια) και ότι καθένα έχει τα δικά του Hunting Arts -ειδικές κινήσεις
•το κάθε Hunting Style που μπορείτε και ίσως χρειαστεί, ανάλογα με το τέρας, να το αλλάζετε
•το χρόνο που χρειάζεται για να συνηθίσετε το κάθε όπλο και στυλ
•ότι μπορείτε να παίξετε κάποια missions και ως Palico και έχετε ένα game το οποίο, δυνητικά, μπορεί να φτάσει έως και αρκετές εκατοντάδες ώρες! Είναι αυτονόητο ότι απευθύνεται σε ένα κοινό που να θέλει να αφοσιωθεί σε αυτό και να επενδύσει το χρόνο του.

Κάτι άλλο που μπορεί να ξενίσει αρκετούς είναι το gameplay αυτό καθ’ αυτό. Η νοοτροπία είναι ότι προετοιμαζόμαστε πριν την αποστολή επιλέγοντας ή δημιουργώντας με combine τα κατάλληλα items από το item box, διαφοροποιούμε equipment και στυλ ανάλογα με τη στρατηγική που απαιτείται (συνήθως αυτό αφού έχουμε φάει τα μούτρα μας πολλάκις), τρώμε ένα γεύμα για έξτρα bonus και φύγαμε. Υπόψη ότι μετά την απομάκρυνση από το ταμείο… ουδέν λάθος αναγνωρίζεται! Ούτε αλλαγές, ούτε restocking, τίποτα! In-quest τώρα, έχουμε χρονικό όριο 50 λεπτών να τα καταφέρουμε. Πρώτη μας δουλειά είναι να πάμε στο μπλέ μπαούλο και να πάρουμε ό,τι χρειαζόμαστε, μεταξύ αυτών και ο χάρτης της εκάστοτε περιοχής. Η οποία δεν είναι ένα ενιαίο open world αλλά έχει αριθμημένα ξεχωριστά sections με loading ενδιάμεσά τους. Αυτό μπορεί να είναι εκνευριστικό αν παλεύετε με κάποιο large monster στα όρια ενός τομέα και σας βγάλει στο δίπλα, αλλά μπορεί να αποβεί και… σωτήριο!

Πρώτον αν προκύψει ανάγκη να ανασυνταχθείτε καθώς τα τέρατα δεν πρόκειται να σας ακολουθήσουν και δεύτερον και κυριότερο γιατί η εξέλιξη δε σταματά… ποτέ! Για παράδειγμα, πίνετε potion και οι εχθροί επιτίθενται κανονικά. Ψάχνετε στο menu κάτι- επιτίθενται κανονικά. Πρέπει να ακονίσετε το όπλο σας (συχνότατο φαινόμενο, γεμίστε whetstones)- μαντέψτε… Επίσης για να κάνετε οτιδήποτε εκτός του να παλέψετε (mining, να συλλέξετε, να σκαρφαλώσετε, να τρέξετε κ.τ.λ.) πρέπει να βάλετε το όπλο σας στη θήκη του. Στις μάχες, εμφανέστατη είναι η (εσκεμμένη φυσικά) απουσία του lock on με αποτέλεσμα να χτυπάτε αέρα ουκ ολίγες φορές, ειδικά αν επιδοθείτε σε button mashing. Βάλτε στα παραπάνω και τα πολύπλοκα mechanics του -ακριβούς κατά τα’ άλλα- χειρισμού και των interfaces και μπορείτε να δείτε γιατί πολύ κόσμος θα δυσκολευτεί να το συνηθίσει.

Αν είστε πρωτάρηδες στη σειρά μπορεί με όλα αυτά που έχουμε αναφέρει να απορείτε πώς γίνεται να υπάρχει τόσος κόσμος που τη λατρεύει. Και όμως, τουλάχιστον όσον αφορά στο Monster Hunter Generations Ultimate, μόλις πάρετε το κολάι είναι πολύ πιθανό να εθιστείτε. Μέσα στην όλη mind numbing επαναληψιμότητά του συνυπάρχει η ελευθερία ενός non-story σκοπού και μια μεγάλη ποικιλία για πειραματισμούς, τακτικές και προκλήσεις. Δε θα ασχοληθείτε με side quests, άσκοπες μετακινήσεις, γρίφους, επιπτώσεις. Στόχος είναι μόνο το θήραμα και πώς θα κατακτηθεί. Απλό και περίπλοκο ταυτόχρονα, σε χαλαρώνει σαν ιδέα και σε τσιτώνει στην πράξη. Σχεδόν ιδιοφυές.

Σε οπτικό επίπεδο… το 2006 τηλεφώνησε και θέλει τα γραφικά του πίσω… Αν αναρωτηθήκατε ποτέ πώς θα ήταν τα παιχνίδια του Wii στα 1080p (docked, 720p στο φορητό), ορίστε, το Monster Hunter Generations Ultimate είναι η απάντηση. Λογικό βέβαια, μπορεί το 3DS να είναι 8th gen τυπικά, ουσιαστικά το hardware του είναι πλησιέστερο στην επαναστατική κονσόλα της προηγούμενης δεκαετίας. Αυτό σημαίνει ότι τα graphics είναι αντιαισθητικά; Σε καμία περίπτωση. Απλά πολύ ξεπερασμένα και όχι με τη νοσταλγική έννοια. Για remastered και όχι remake, ήταν το καλύτερο που μπορούσε να γίνει. Ηχητικά, έχουμε μια όμορφη μουσική υπόκρουση με τις καλές και τις αδιάφορες στιγμές της.

Εκτός των γραφικών και των δύο Hunting Styles που αναφέραμε προηγουμένως, ας δούμε και τί άλλο καινούργιο προσφέρει η Switch έκδοση σε σχέση με την παλιά. Όσοι είχατε το Monster Hunter Generations στο 3DS μπορείτε να μεταφέρετε το save file σας και να συνεχίσετε, απολαμβάνοντας νέα weaponry και armory, περιοχές, quests και κυρίως το μεγαλύτερο ρόστερ large monsters από κάθε άλλο του franchise, αριθμώντας 20 παραπάνω από το αρχικό game και συνολικά 93, κάποια εκ των οποίων είναι εντελώς καινούργια και κάποια επέστρεψαν από παλαιότερους τίτλους. Τέλος, θα καλωσορίσουμε το single player hub Soaratorium με τις high και G- rank αποστολές του (σαν να λέμε extreme).

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για το Nintendo Switch, η οποία μας παραχωρήθηκε από τη CD Media.