Τέταρτο διαδοχικό εκτός έδρας ματς που η ΑΕΚ δε βρίσκει δίχτυα. Τι να το κάνει ο φίλαθλος του Δικεφάλου που είδε την ομάδα του κόντρα στον Λεβαδειακό να έχει 74% κατοχή μπάλας στο α’ ημίχρονο, όταν με το σφύριγμα της λήξης αυτού είχε δεχθεί δύο αστεία γκολ; Τίποτα. Μηδέν εις το πηλίκον.
Αν στη Λιβαδειά ήταν η πρώτη φορά, ενδεχομένως να λέγαμε ότι πρόκειται περί ατυχίας ή κακιάς στιγμής. Η ΑΕΚ όμως εδώ και σχεδόν δύο μήνες, μας έχει συνηθίσει μόνο σε αρνητικές εμφανίσεις εκτός έδρας, χωρίς ποτέ, κανένας εντός ομάδας να δίνει μια σαφή εξήγηση για την εικόνα και το αποτέλεσμα. Ευθύνες φυσικά και έχουν όλοι. Από τον προπονητή μέχρι τους τον τελευταίο σε χρόνο συμμετοχής παίκτη. Ο προπονητής άλλωστε με τις επιλογές του όλο το προηγούμενο διάστημα έδειξε σε ορισμένους ποδοσφαιριστές ότι τους έχει σε …δεύτερη μοίρα.
Και για να μιλήσουμε με ονόματα. Αλήθεια, που είναι ο Ανέστης, ο οποίος κράτησε όρθια την ΑΕΚ σε μια σειρά αγώνων και λόγω …feeiling, έμεινε ξαφνικά εκτός ενδεκάδας; Ο (διεθνής πέρυσι) Μπακάκης παρά το γεγονός ότι είναι πανέτοιμος αγωνιστικά, πήρε χρόνο συμμετοχής μετά από πέντε ματς, στα περισσότερα από τα οποία μάλιστα ήταν εκτός αποστολής. Νωρίτερα από την 23η αγωνιστική ούτε συζήτηση για συμμετοχή του. Το ίδιο και ο Λαμπρόπουλος, ο οποίος παίζει από σπάνια έως καθόλου. Επίσης ο Σοϊλέδης φοράει φανέλα μόνο σε περίπτωση που δεν μπορεί να αγωνιστεί ο Ντίντακ. Ο Κορδέρο έχει μόλις τέσσερις συμμετοχές στην αρχική ενδεκάδα, παρά το γεγονός ότι άπαντες βλέπουν πως ο Γιόχανσον βγάζει έντονα το στοιχείο της κούρασης στον β’ γύρο, ενώ και ο Πλατέλλας ξαφνικά …χάθηκε και δεν υπολογίζεται πλέον ούτε σαν έξτρα λύση.
Θα αναρωτηθεί κάποιος: “Αυτό δηλαδή φταίει που η ομάδα σέρνεται εκτός έδρας”; Η απάντηση είναι “εννοείται όχι”. Δημιουργείται όμως ένα, αν μη τι άλλο, περίεργο κλίμα μέσα στα αποδυτήρια, το οποίος σαφώς και επηρεάζει. Τώρα λοιπόν που φτάνει η δύσκολη στιγμή, που όντως θα χρειαστούν όλοι, γιατί η ομάδα πρέπει να παίξει αρκετά ματς σε μικρό χρονικό διάστημα, δεν είναι εύκολο να περιμένεις από παίκτες χωρίς ρυθμό να σου κάνουν …μαγικά.
Εννοείται όμως ότι για την εικόνα της ομάδας φταίνε και οι παίκτες. Έχουν μάλιστα μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Δεν μπορεί να ευθύνεται ο Πογέτ που π.χ ο Μπουονανότε στους τελευταίους τρεις εκτός έδρας αγώνες βρίσκεται ισάριθμες φορές μόνος του, πρόσωπο με την εστία, χωρίς αντίπαλο μπροστά του και δεν μπορεί να βρει δίχτυα. Το ίδιο ισχύει και με τους υπόλοιπους, αφού σε κάθε ματς, υπάρχει πάντα κάποιος που χάνει τα …άχαστα. Το ίδιο ισχύει και με τα πολλά λάθη στην άμυνα και στη μεσαία γραμμή.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι στη Λιβαδειά χτύπησε το τελευταίο …καμπανάκι. Αυτό ήταν. Από εδώ και στο εξής κρίνονται πλέον οριστικά οι στόχοι της σεζόν. Με θετικές εμφανίσεις όμως μόνο μέσα στο ΟΑΚΑ ο στόχος δύσκολα θα επιτευχθεί. Αν η ΑΕΚ συνεχίσει να παρουσιάζει αυτή την εικόνα στο παιχνίδι της τότε θα πάει περίπατο τόσο ο στόχος του κυπέλλου όσο κι αυτός της πρωτιάς στα πλέι οφ.
Γνώμη μου είναι ότι μπορεί να αντιστρέψει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί το τελευταίο δίμηνο. Το απέδειξε άλλωστε νωρίτερα μέσα στη σεζόν και το μεγαλύτερο βάρος, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, πέφτει στον προπονητή, ο οποίος καλείται να πάρει τις κατάλληλες αποφάσεις για να δείξει ξανά η ομάδα του το αγωνιστικό πρόσωπο που πρέπει.
