Σε αναδιάταξη του χάρτη και των γεωπολιτικών σφαιρών επιρροής στη Συρία καθώς και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, οδηγεί σε βάθος χρόνου η απόφαση Τραμπ για την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το συριακό έδαφος.
Η γεωπολιτική, ως γνωστόν, απεχθάνεται το κενό. Σε περίπτωση που υλοποιηθεί η αμερικανική απόφαση κατά τους επόμενους μήνες, ελλοχεύει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί “κενό εξουσίας” στη βορειανατολική Συρία, καθώς είναι σαφές πως οι Κούρδοι και το YPG (Μονάδες Αυτοπροστασίας του Λαού) δεν είναι σε θέση να διατηρήσουν μόνοι τους τον έλεγχο στην τεράστια περιοχή που έχουν απελευθερώσει από τον ISIS -εννοείται με τη βοήθεια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους- ανατολικά του Ευφράτη. Η περιοχή αυτή, υπόψιν, δεν κατοικείται μόνον από Κούρδους (περίπου 10% του πληθυσμού της Συρίας), αλλά και από Σύριους σουνίτες Άραβες και άλλες μειονότητες π.χ. Ασσύριους κ.ά.
Οι “μνηστήρες” της βορειοανατολικής Συρίας
Τον έλεγχο αυτής της περιοχής, που είναι πλούσια σε πετρελαϊκά κοιτάσματα και υδάτινους πόρους, επιζητεί να ανακτήσει το καθεστώς Άσαντ και εμμέσως η Ρωσία, η οποία δεν θα ήθελε με τίποτε να εμπλακεί σ’ ένα τέλμα τύπου Αφγανιστάν, αλλά να κερδίσει γεωπολιτική επιρροή με το λιγότερο δυνατόν κόστος.
Την ίδια περιοχή εποφθαλμιά και η Τουρκία, προκειμένου να δημιουργήσει μια “ζώνη ασφάλειας” κατά μήκος των νοτίων συνόρων της, ώστε να αποτρέψει τη δημιουργία μιας αυτόνομης κουρδικής πολιτικής οντότητας, που θα επιδράσει διαλυτικά στην όποια νομιμοφροσύνη συνεχίζουν να επιδεικνύουν οι πολυάριθμοι Κούρδοι της νοτιοανατολικής Τουρκίας προς την Άγκυρα. Γι’ αυτό δεν διστάζει να προβεί σε εθνοκάθαρση, όπως έκανε με τον κουρδικό θύλακα του Αφρίν, στη βορειοδυτική Συρία.
