Το 1992 κυκλοφορούσε στις Αίθουσες μία ταινία που έμελλε να ανανεώσει, αλλά και να αλλάξει ριζικά το κινηματογραφικό τοπίο. Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Κουέντιν Ταραντίνο «Reservoir Dogs», μας σύστησε έναν καλλιτέχνη ο οποίος θα έγραφε τη δική του μοναδική ιστορία στον χώρο της Έβδομης Ο Αμερικανός σκηνοθέτης συνεχίζει να μας εκπλήσσει ευχάριστα, ενώ ο ίδιος δηλώνει ότι σκοπεύει να κλείσει την σπουδαία καριέρα του με δύο ακόμα ταινίες. Εκμεταλλευόμενοι την επέτειο των γενεθλίων του, επιχειρούμε ένα κινηματογραφικό ταξίδι με οδηγό πέντε αγαπημένες δημιουργίες του Ταραντίνο.
«Όταν μιλάς για την εποχή σου με μια ιστορία που διαδραματίζεται στο παρόν, μπορεί να περιορίζεις λίγο αυτό που μπορείς να πεις. Μου αρέσει να λέω ό,τι έχω να πω με τη μάσκα του σινεμά είδους. Κανένα άλλο είδος δεν έχει μιλήσει καλύτερα για την Αμερική απ’ ό,τι το γουέστερν, μ’ ένα υπόγειο τρόπο πάντα. Τα γουέστερν της δεκαετίας του ’50 προέβαλαν την Αμερική του Αϊζενχάουερ, εκείνα του ’70 είναι πολύ πιο κυνικά και αντι-καθεστωτικά και μετά στη δεκαετία του ’80 επέστρεψαν στον πατριωτισμό, επηρεασμένα από τον Ρίγκαν. Όσο κάναμε την ταινία, βλέπαμε στην τηλεόραση πολλά από τα ζητήματα της ταινίας να αναβιώνουν δυστυχώς στις ειδήσεις.» – ο Κουέντιν Ταραντίνο για την ταινία «Οι Μισητοί Οκτώ»
Ο Ταραντίνο γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου του 1963 και πέρασε τα νεανικά του χρόνια μπροστά από μια οθόνη. Παράτησε το σχολείο σε ηλικία 15 χρονών και αφού εργάστηκε λίγο καιρό ως ταξιθέτης σε σινεμά, κατέληξε στο βίντεο κλαμπ «Video Archive». Για τα επόμενα πέντε χρόνια εντυπωσίαζε τους πελάτες, αλλά και τους συναδέλφους του, με τις τρομακτικά λεπτομερείς γνώσεις του για χιλιάδες ταινίες.
Αρχικά όνειρό του ήταν να γίνει ηθοποιός, αλλά δεν τον ένοιαζε ποτέ η διασημότητα. Αυτό που πραγματικά επιθυμούσε ήταν να συνεργαστεί με τους μεγάλους σκηνοθέτες που θαύμαζε, όπως ο Σέρτζιο Λεόνε και ο Μπράιαν ντε Πάλμα. Ήταν σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα τα κατάφερνε, αλλά η αρχή ήταν εξαιρετικά δύσκολη, ειδικά για έναν εκκεντρικό νέο που δεν γνώριζε κανέναν στο Χόλιγουντ.
