Με αφορμή την είδηση που δημοσιεύθηκε πρόσφατα, «Ολλανδία: Δίωξη σε γιατρό που έκανε ευθανασία σε ασθενή με Αλτσχάιμερ», συγκεντρώσαμε και παρουσιάζουμε, πέντε αξιόλογες ταινίες του 21ου αιώνα, οι οποίες προσπαθούν να διαλευκάνουν το ζήτημα της Ευθανασίας. Από το αριστούργημα «Η Θάλασσα Μέσα μου», του Αλεχάντρο Αμεναμπάρ, μέχρι το γλυκόπικρο «Μέλι» της Βαλέρια Γκολίνο.
«Η Θάλασσα Μέσα μου» (The Sea Inside / Mar Adentro – 2004) του Αλεχάντρο Αμεναμπάρ
(φωτογραφία άρθρου)
Ο Ραμόν Σαμπέρδο (αληθινό πρόσωπο και αληθινή η ιστορία της ταινίας) είναι τετραπληγικός, κλινήρης για τριάντα χρόνια. Μόνο του παράθυρο στον κόσμο αυτό του δωματίου του, απ’ όπου φαντάζεται τη θάλασσα όπου ταξίδευε από μικρός, που του έμαθε τον κόσμο, του έδωσε ζωή και του την πήρε, όταν ένα φοβερό ατύχημα του επέτρεψε να ζει χωρίς να κινείται. Μοναδική του επιθυμία, να τερματίσει αξιοπρεπώς τη ζωή του. Δύο γυναίκες θα αλλάξουν τον κόσμο και τις εμπειρίες του: η δικηγόρος Χούλια, που τον στηρίζει στον αγώνα του και η Ρόζα, μία χωριατοπούλα πεπεισμένη ότι αξίζει τον κόπο να ζεις. Ανθρώπινη ηθική που αμφισβητείται η αμετακίνητη επιθυμία για θάνατο. Η αγάπη ιδωμένη από τα μάτια ενός ανθρώπου που δε θέλει να αγαπά, που επιβεβαιώνει ότι μόνο κάποιος που τον αγαπά αληθινά θα τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει το τελευταίο ταξίδι που τόσο λαχταρά, το ταξίδι στη θάλασσα, εκεί όπου κάποτε άγγιξε τα όρια του θανάτου.
Ένα εξαιρετικό φιλμ από τον Αλεχάντρο Αμενάμπαρ κι ένα ρεσιτάλ ερμηνείας από τον Χαβιέρ Μπαρδέμ. Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Αργυρός Λέοντας & Βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Βενετίας, για ένα έργο που διαθέτει ψυχή, συγκίνηση, αλλά και πικρό χιούμορ…
«Ενα φιλί πυροδοτεί τη ζωή. Με αστραπές και κεραυνούς. Και με μια μεταμόρφωση. Το σώμα μου δεν είναι πια το σώμα μου, σαν να εισβάλλω στο κέντρο του σύμπαντος.» – Ραμόν Σαμπέρδο
