Διάβασα ένα εξαιρετικό άρθρο σχετικά με τις σαρωτικές αλλαγές που έγιναν στην ΑΕΚ το τελευταίο διάστημα.
Από τη μία πλευρά με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο γιατί δεν είμαι υπέρ των σαρωτικών αλλαγών σε μια ομάδα στη μέση της σεζόν, αλλά από την άλλη πλευρά σκεπτόμενος ότι οι ΠΑΕ λειτουργούν πλέον σαν εταιρείες προβληματίζομαι για το τι είναι σωστό και τι όχι.
Κακά τα ψέματα η “Ένωση” έκανε την υπέρβαση τα τελευταία χρόνια και πέτυχε το θαύμα.
Δεν αναφέρομαι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι.
Όταν μέσα σε ελάχιστα χρόνια έχεις καταφέρει να δώσεις όραμα στον κόσμο, δημιουργώντας κατάλληλες συνθήκες σε ένα σωματείο που ξεκινούσε από το μηδέν θα κάνεις και λάθη.
Άλλα όταν τα λάθη είναι ασύγκριτα λιγότερα από τα θετικά, οφείλεις να το προσπεράσεις.
Άλλωστε όταν δουλεύεις, κάνεις και λάθη.
Αυτό ισχύει και στην περίπτωση της ΑΕΚ.
Από το πουθενά και κόντρα σε όλους βρέθηκε να κτίζει ένα υπερσύγχρονο γήπεδο (όνειρο πολλών δεκαετιών) για αυτόν τον ταλαιπωρημένο κόσμο.
Όποιος δεν θυμάται το γήπεδο του Ακράτητου, που χρησιμοποιούσαν σαν έδρα οι κιτρινόμαυροι όταν γκρεμίστηκε το “Νίκος Γκούμας” ή το ματς με την Τριγλία στη Ραφήνα για τη Γ΄εθνική και τα υπόλοιπα νταμάρια, θα πρέπει να ακονίσει τη μνήμη του.
Από τότε μπήκε το νερό στο αυλάκι.
Με ικανότητα, κόστος και έξυπνες κινήσεις.
Όλοι οι ενωσίτες βοήθησαν αλλά ουσιαστικά κανείς δεν σήκωσε το οικονομικό βάρος.
Κέρδη και ζημίες ανήκουν στον μεγαλομέτοχο, διότι στις επιχειρήσεις αυτός είναι ο κανόνας.
Κανείς οπαδός δε ρώτησε τον Μελισσανίδη πόσο κόστισαν όλα αυτά, πως ξεπεράστηκαν τα τεράστια εμπόδια κλπ .
Μιλάμε για πολλά εκατομμύρια και όχι για πενταροδεκάρες μου μαζεύονται με διαρκείας των 100 ευρώ και εράνους…
“Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος”, λέει ένα παλιό σοφό ρητό.
Από εκεί και ύστερα δόθηκαν χρήματα για να αγοραστούν εκτάσεις, ώστε να δημιουργηθεί υπερσύγχρονο προπονητικό, τα πολυτελέστατα γραφεία, το κτίριο για τα ερασιτεχνικά τμήματα που ήταν στο δρόμο από το γκρέμισμα του “Νίκος Γκούμας” και ύστερα.
Το αν ο επενδυτής κέρδισε χρήματα εμένα προσωπικά δεν με απασχολεί στο ελάχιστο, ή αν το προτιμάτε μαγκιά του ακόμα και αν έβγαλε.
Μακάρι όλες οι ομάδες να βρίσκουν τεχνοκράτες – επενδυτές, να τα πετυχαίνουν όλα αυτά μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και ας βγάζουν ένα περίδρομο λεφτά.
Αυτή είναι η άποψη μου.
Από την εποχή του αείμνηστου Νίκου Γουλανδρή, μέχρι σήμερα σπαταλήθηκαν από δεκάδες προέδρους πολλά δισεκατομμύρια, ωστόσο, από όλα αυτά τα χρήματα δεν έμεινε κάτι ουσιαστικό.
Ελάχιστοι δημιούργησαν εγκαταστάσεις, γήπεδα, υποδομές.
Άρα ας πούμε ένα μπράβο σε αυτόν που παραδίδει κάτι ουσιαστικό στις επόμενες γενιές και ας κάνουμε τα στραβά μάτια στις όποιες ατέλειες ή λάθη.
Όσο για το αγωνιστικό κομμάτι.
Όταν κατακτάς τίτλο ύστερα από 24 χρόνια, Κύπελλο και συμμετέχεις σε ομίλους για το Champions League δεν δικαιούσαι να κάνεις κριτική.
Έπαιζες με τη Θύελλα Διασταυρώσεως στη Γ΄εθνική και πριν 20 μέρες κοντραρίστηκες με την μεγάλη Μπάγερν στο Μόναχο.
Από την φτώχεια και την εγκατάλειψη στον αφρό !
Έλεος…Ας μην υπάρχει τόση αχαριστία !
Περνάμε στο δια ταύτα.
Η ΑΕΚ τέθηκε από νωρίς εκτός τίτλου, εξαιτίας άστοχων κινήσεων που έγιναν το καλοκαίρι στις μεταγραφές, αλλά και ατυχία (τραυματισμοί Μπογέ, Αλμπάνη, Λόπεζ κλπ).
Η διοίκηση εκτίμησε ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές και προχώρησε σε αυτές.
Όταν ένα μπουζουκτσίδικο δεν τραβάει, δεν αλλάζεις τις λουλουδούδες και την γκαρνταρόμπα αλλά τους τραγουδιστές.
Βρείτε ομάδα είπε στους τέσσερις και αυτό ήταν όλο.
Ντόμπρα και σταράτα.
Από εκεί και ύστερα δεν υπάρχει λόγος για γκρίνια, μιζέρια και ανάθεμα.
Ας το δούνε όλοι από μια διαφορετική σκοπιά.
Ο Σιμόες ήρθε άγνωστος από την Πορτογαλία και έγινε αστέρι.
Ο Λαμπρόπουλος έπαθε χιαστούς και η διοίκηση τον στήριξε στα δύσκολα. Επέστρεψε γερός και πρόσφερε όσα μπορούσε .
Ο Μπακασέτας πήρε φανέλα βασικού στην πρωταθλήτρια και κέρδισε μια θέση στην Εθνική.
Ο δε Αϊντάρεβιτς πήρε ευκαιρίες με το τσουβάλι απ΄όλους τους προπονητές τις οποίες δεν εκμεταλλεύτηκε.
Κανείς δεν έχασε από την ΑΕΚ. Όλοι κέρδισαν και πληρώθηκαν αυτά που συμφώνησαν.
Τώρα η διοίκηση κρίνει ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές.
Να η ευκαιρία λοιπόν.
Ας πάνε όπου επιθυμούν, στις καλύτερες ομάδες, με τα καλύτερα συμβόλαια.
Τώρα αν φέρουν και “κανένα ψιλό” στην ομάδα που τους βοήθησε να αναδειχθούν, ακόμη καλύτερα.
Αυτό είναι όλο.
Το μοναστήρι να είναι καλά και από καλόγερους….Αυτό λέει ο σοφός λαός.
Και στο φινάλε το πρωτάθλημα χάθηκε. Ο μοναδικός στόχος είναι η Ευρώπη. Ένα Ευρωπαϊκό εισιτήριο θεωρώ πως μπορεί να το κερδίσει η Ένωση ακόμη και χωρίς αυτούς.
