Τα τελευταία τρία λεπτά του ημιτελικού ΑΕΚ – Μούρθια τα παρακολούθησα από το επίπεδο του παρκέ, τέσσερα-πέντε βήματα από τη φυσούνα. Από το 76-70 ως την ανακουφιστική κόρνα της λήξης, δεν υπήρχε άνθρωπος στο γήπεδο πιο σκασμένος από τον Βασίλη Ξανθόπουλο. Το έβλεπες στα μάτια του, το διάβαζες στη γλώσσα του σώματος. Το είχε ξαναδεί το έργο, μια ομάδα να πουλάει σε ένα λεπτό μέσα ό,τι αγόραζε πανάκριβα για 39 λεπτά. Αλλά εδώ που τα λέμε, είναι ελάχιστα τα επεισόδια του μπάσκετ που ο βετεράνος πόιντ γκαρντ δεν έχει δει. Τα περισσότερα δε, περισσότερες από μία φορές.
Παίρνοντας τη μπαγκέτα από τον αρνητικό Γκριν στο φινάλε της πρώτης περιόδου, ο Ξανθόπουλος ξεπέρασε γρήγορα τον ορισμό του “man on a mission”, του παίκτη που μπαίνει στο παρκέ συγκεντρωμένος σαν εγκεφαλικό στην αποστολή του. Με αυτόν στο τιμόνι, οι κιτρινόμαυροι ξεκίνησαν να παίζουν μπάσκετ, αφού νωρίτερα περίμεναν τα περισσότερα από τις απομονώσεις του Μάνι Χάρις. Πολύ γρήγορα και οι ανυποψίαστοι αντιλαμβάνονταν πως ο ταπεινός μέχρι παρεξηγήσεως μπασκετμπολίστας έπαιζε λες και από το αποτέλεσμα δεν εξαρτάτο η πορεία της ΑΕΚ στον ημιτελικό, αλλά η ίδια του ζωή.
Μπορεί να είναι και έτσι, προφανώς μεταφορικά. «Ποτέ δεν ξέρεις αν αυτό είναι το τελευταίο F4 της καριέρας σου. Μπορεί να είναι το τελευταίο μου. Όπως και να έχει, κάθε F4 το παίζεις σαν να είναι το τελευταίο σου», είπε στο novasports μικρόφωνο λίγο αργότερα.
Δύο φορές προσπάθησε να τον ποστάρει ο Κλουφ, έκανε μια τρύπα στο νερό. Άλλη μία ο Σόκο μετά τις αλλαγές, πάρε και εσύ ένα κλέψιμο και πορπάτει. Σαν να βλέπεις την εμπειρία του «Μπίλι» της ΑΕΚ να αραδιάζεται στο παρκέ, στιγμή τη στιγμή. «Δεν μπορείτε να κάνετε κάτι που δεν έχω ξαναδεί», σαν να τους έλεγε.
Λίγο αργότερα ο Μαυροειδής δεν πάσαρε στο νταμπλ-τιμ, ο Σόκο βγήκε στον αιφνιδιασμό για το κάρφωμα και αυτός τον κατεδάφισε με φάουλ και σωριάστηκε επίσης στο παρκέ. Πετάχτηκε πάνω σαν ελατήριο και τα έψαλλε στον ψηλό και αμέσως μετά αναζήτησε τον Βρετανό της Μούρθια για να απολογηθεί για το άγαρμπο φάουλ. Πάθος, ένστικτο και λογική σε μία συσκευασία τριάντα δευτερολέπτων. Εν τέλει, γλίτωσε ένα πόντο στην ΑΕΚ, αφού ο Σόκο αστόχησε στην πρώτη βολή. Αν αυτός ο πόντος σας φαίνεται αμελητέος, ρίξτε ξανά μια ματιά στο τελικό σκορ.
Κανείς από τους συμπαίκτες του Ξανθόπουλου, μηδέ ο προπονητή της ομάδας δεν είχε αμφιβολία για το ποιος ήταν ο πολυτιμότερος του ημιτελικού. Ο Ντράγκαν Σάκοτα μίλησε για το +15 που είχε ο αναπληρωματικός PG της ομάδας του σε μια βραδιά που ο Γκριν ήταν σε άλλο γήπεδο. Γίνεται να είσαι MVP με μηδέν πόντους;
Όχι μόνο γίνεται, αλλά εξυπακούεται. Χάρις, Πάντερ και Σάκοτα κουβάλησαν όπως έπρεπε την «Ένωση» στο σκοράρισμα, αλλά όλα κινούνταν χάρη στον Ξανθόπουλο και επιβράδυναν σε βαθμό οριακής ακινησίας όταν αυτός ήταν στον πάγκο. Για ένα βράδυ, γιατί έτσι έπρεπε, ο 34αρης μελλοντικός προπονητής έγινε ο φωνακλάς της ομάδας. Στρατηγός κανονικός στο παρκέ, ήταν στο αυτί οποιουδήποτε συμπαίκτη χρειαζόταν βοήθεια: μια κουβέντα ενθάρρυνσης, μια νουθεσία για το λάθος που προηγήθηκε, ένα κατσάδιασμα σε αυτόν που αποκοιμήθηκε τη λάθος στιγμή.
Άγιος Βασίλης, Μάη Μήνα στο Μαρούσι.
