Ο «παλιός» των φάιναλ φορ, Νάντο Ντε Κολό, απέναντι στον αγριεμένο πρωτοεμφανιζόμενο Σέιν Λάρκιν. Ποιος θα πάει σπίτι με την κούπα;
Νάντο Ντε Κολό
Ο Γάλλος της ΤΣΣΚΑ είναι το «βαρύ πυροβολικό» των Ρώσων για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά, από τις έξι που έχει αγωνιστεί στην Ευρωλίγκα μετά το ντεμπούτο του το 2010-11 ως παίκτης της Βαλένθια. Του πήρε μόλις δύο χρόνια για να αφήσει το στίγμα του ως ένας από τους πληρέστερους σκόρερ που έχουν αγωνιστεί στην διοργάνωση, αφού τη σεζόν 2015-16 τα σάρωσε όλα: MVP και πρώτος σκόρερ της Ευρωλίγκας, MVP και πρώτος σκόρερ του φάιναλ φορ του Βερολίνου. Στην Μόσχα τον λάτρεψαν.
Στα 32 του χρόνια πια, ο Ντε Κολό έδειξε φέτος, για πρώτη φορά, πως δεν είναι… ρομπότ. Οι 14.7 πόντοι του θα ήταν παράσημο σχεδόν για οποιονδήποτε στην Ευρωλίγκα, όμως για αυτόν συνιστούν την χαμηλότερη συγκομιδή του από τη σεζόν 2014-15, όταν δηλαδή επέστρεψε από το άνυδρο πέρασμα του από το ΝΒΑ (Σαν Αντόνιο, Τορόντο). Τα ποσοστά του παρέμειναν ψηλά (53% δίποντο, 42% τρίποντο, 94% βολές), όμως πέρασε μεγάλο μέρος της σεζόν στη σκιά του Κόρι Χίγκινς. Όταν μάλιστα πέτυχε μόλις 17 πόντους στα δύο πρώτα παιχνίδια απέναντι στη Μπασκόνια στα πλέι-οφ, η αμφισβήτηση μεγάλωσε. Όχι τυχαία, φέτος είναι η πρώτη φορά που δεν επιλέχθηκε στην πρώτη καλύτερη πεντάδα (2016-18) ή την δεύτερη (2015).
Η απάντηση του τρομερού Νάντο ήρθε, και ήταν εμφατική. Πέτυχε 55 πόντους στις δύο νίκες επί βασκικού εδάφους υπογράφοντας την πρόκριση στο φάιναλ φορ και πρόσθεσε άλλους 23 στον ημιτελικό απέναντι στην Ρεάλ, τους 14 δε στο δεύτερο ημίχρονο!
Το βράδυ της Κυριακής θα κυνηγήσει τον τρίτο ευρωπαϊκό του τίτλο σε συλλογικό επίπεδο, μετά το Eurocup του 2010 με την Βαλένθια και την Ευρωλίγκα του 2016 με την ΤΣΣΚΑ.
Σέιν Λάρκιν
Ο γεννημένος στο Σινσινάτι του Οχάιο Αμερικανός πόιντ γκαρντ τράβηξε αμέσως τα βλέμματα πριν τρία χρόνια, όταν με την φανέλα της Μπασκόνια συνδύασε 13.1 πόντους και 5.7 ασίστ στην πρώτη ευρωπαϊκή του χρονιά. Εξωπραγματική ταχύτητα, άρτιος χειρισμός της μπάλας, ικανότητα στην πάσα, μακρινό σουτ, ντράιβ, πίεση στη μπάλα: ο Λάρκιν υπέφερε μόνο όταν οι ψηλότεροι γκαρντ τον παρέσυραν κοντά στο καλάθι, αλλά κατά τα άλλα ήταν χάρμα ιδέσθαι.
Η Μπαρσελόνα (και μαζί της όλη η Ευρώπη) τον ονειρεύονταν, όμως αυτός επέλεξε το δρόμο της δεύτερης ευκαιρίας στο ΝΒΑ και τους Σέλτικς, οι οποίοι γίνονταν η τέταρτη του ομάδα μετά τους Μάβερικς (2013-14), τους Νικς (2014-15) και τους Νετς (2015-16). Παρότι ήταν θετικός (4.3 πόντοι, 1.8 ασίστ ανά 14.4 λεπτά), ο Λάρκιν είδε τον Μπράντλεϊ Γουοναμέικερ να του παίρνει τη θέση.
Άλλο που δεν ήθελε η Εφές, που κάλυψε τις υψηλές οικονομικές τους απαιτήσεις (1.8 εκατ. δολάρια ανά έτος) και τον έκανε δικό της. Εντούτοις μέχρι την 2/3 της σεζόν αυτός ήταν αγνώριστος, με μόνο σποραδικές καλές εμφανίσεις να θυμίζουν τον παίκτη του παρελθόντος. Ένα πρόβλημα τραυματισμού που δεν τον άφησε να κάνει προετοιμασία, μαζί με το σοκ της απώλειας του αγαπημένου του θείου, τον οποίο είχε σαν δεύτερο πατέρα, τον είχαν επηρεάσει.
Η εκτόξευση ήρθε με τους 37 πόντους απέναντι στην Μπαρσελόνα στην Πόλη, στο παιχνίδι στο οποίο η Εφές έκανε το αποφασιστικό βήμα για την τέταρτη θέση και το πλεονέκτημα έδρας. Όταν ξαναβρήκε απέναντί του τους Καταλανούς στα πλέι-οφ, τους διέλυσε: 19.6 πόντοι με 18/36 τρίποντα (!), 3.2 ασίστ, μέσος όρος αξιολόγησης 20.6!
Όλοι αναρωτιόντουσαν τι θα έκανε απέναντι στην σκληρή άμυνα της Φενέρ. Ο Λάρκιν απάντησε με ένα μοναδικό σόου, σκοράροντας μια ξεγυρισμένη 30άρα (4/5 δίποντα, 5/9 τρίποντα, 7/8 βολές), φτάνοντας τους 43(!) βαθμούς αξιολόγησης και υπογράφοντας παρέα με τον Μίτσιτς την πρόκριση στον τελικό.
Εσείς τι λέτε; Ποιος θα οδηγήσει την ομάδα του στη νίκη;
