Τελικά μερικά πράγματα στον Παναθηναϊκό αποτελούν… αναλλοίωτες αξίες. Με όποια… κυβέρνηση και αν μιλάμε. Αυτό με την αποθέωση της ομάδας, των παικτών, του προπονητή και όλα τα σχετικά, κάθε φορά που χάνεται ένας τίτλος και μετά… παίζει καλά η ομάδα, μιλάμε ότι έχει γίνει πια καθεστώς στον Παναθηναϊκό.
Το ίδιο και τώρα.
Αν διαβάσεις και αν ακούσεις το τι λέγεται για την ομάδα και τον προπονητή του Παναθηναϊκού και δεν ξέρεις τι έχει γίνει τελικά στο πρωτάθλημα, θα νομίσεις ο Παναθηναϊκός τερμάτισε πρωταθλητής με είκοσι πόντους διαφορά από τον δεύτερο.
Είναι φυσιολογικό πάντως αυτό. Είναι η φυσιολογική αντιμετώπιση και συμπεριφορά, σε ένα σύλλογο που οι λέξεις κριτική, αυτοκριτική, απαίτηση, καθήκον και επαγγελματισμός, έχουν προ πολλού διαγραφεί από το λεξιλόγιό του. Κι αν ακόμα υπάρχουν, σίγουρα έχει ευνουχιστεί το περιεχόμενο και η σημασία τους.
Σ’ αυτή την ομάδα, χρόνια τώρα, όλοι έχουν μάθει να μην δίνουν ποτέ λόγο και σε κανένα. Και ειδικά για το τι έχει κάνει ο οποιοσδήποτε από την θέση του γι’ αυτό το σύλλογο.
Διαβάστε αναλυτικά τι γράφει στο προσωπικό του blog ο Κώστας Γκόντζος
