Μετά από μια δύσκολη διαδρομή και μια σεζόν …εφιαλτική για τον Παναθηναϊκό, έπεσαν οι τίτλοι τέλους… Σε ένα άδειο γήπεδο, με λίγους και πιστούς φίλους του Τριφυλλιού να αποχαιρετούν τον Μαρίνο Ουζουνίδη και τους παίκτες των Πράσινων. Ένα δυνατό χειροκρότημα ήταν η μικρή επιβράβευση από τον κόσμο του Παναθηναϊκού προς το ποδοσφαιρικό τμήμα. Για την επιμονή τους και την προσπάθεια τους όλο αυτό το διάστημα. Για το πείσμα και την αξιοπρεπή πορεία μέχρι το φινάλε. Και πριν σβήσουν τα φώτα στη Λεωφόρο, ακούστηκε για τελευταία φορά η ιαχή: “Ουζουνίδης, Ουζουνίδης” από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού.
Λίγη ώρα αργότερα, ο Εβρίτης τεχνικός ανακοίνωσε τη λήξη της συνεργασίας του με το σύλλογο. Μια απόφαση που είχε πάρει από καιρό και δεν πρόκειται να αλλάξει. Εκτός αν γίνουν – άμεσα – μεγάλες αλλαγές στο σύλλογο.
Για τον εαυτό του είπε ελάχιστα. Για το κλαμπ πολλά και σημαντικά. Χτύπησε για τελευταία φορά το καμπανάκι στη διοίκηση. Και όταν αρκετή ώρα μετά το τέλος του αγώνα ένιωσε ξανά την αγάπη του κόσμου έξω από τα αποδυτήρια, πάλι την ομάδα είχε στο μυαλό του. “Να αγαπάτε τον Παναθηναϊκό”, έλεγε συγκινημένος στους οπαδούς της ομάδας, οι οποίοι του ζητούσαν παραμείνει. “Ίσως τα ξαναπούμε αν αλλάξουν οι συνθήκες”, ήταν η υπόσχεση του…
Τράβηξε πολλά μέσα στη σεζόν και ήταν ουσιαστικά η “ασπίδα” που προστάτευε το ποδοσφαιρικό τμήμα. Παρά τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύλλογος, το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Ουζουνίδη ήταν ότι κατάφερε να κρατήσει ενωμένους τους παίκτες του. Μέχρι το τελευταίο παιχνίδι. Και πιστέψτε με, η διάλυση δεν ήταν μακριά.
Πάλεψε, προσπάθησε και έκανε πολλά περισσότερα απ’ όσα οφείλει να κάνει ένας προπονητής. Έγιναν και λάθη. Αρκετά. Όμως δεν πέρασε και λίγα… Πάντως αυτό το αντίο δεν άξιζε στον Μαρίνο Ουζουνίδη. “Κρύο”, σχεδόν μοναχικό. Χωρίς να έχει δουλέψει σε φυσιολογικές συνθήκες και σε έναν …κανονικό Παναθηναϊκό. Ποιος ξέρει; Ίσως οι Μοίρες του χρωστούν μια δεύτερη ευκαιρία…
