Η διαταραχή άγχους ασθένειας, που παλιότερα ονομαζόταν υποχονδρίαση, χαρακτηρίζεται από την επίμονη ενασχόληση του ατόμου με την πιθανότητα ότι πάσχει από σοβαρή νόσο ή ότι θα εκδηλώσει κάποια σοβαρή νόσο.
Η διαταραχή προκαλεί έντονη δυσφορία και διαλειτουργικότητα σε ποικίλα πεδία της καθημερινής ζωής. Ο ασθενής δεν εμφανίζει σωματικά συμπτώματα, αλλά βασανίζεται έντονα από ανησυχία μήπως υποφέρει από κάποια πάθηση παρά τις ιατρικές διαβεβαιώσεις για το αντίθετο και τον εκτεταμένο κύκλο ιατρικών εξετάσεων στον οποίον υποβάλλεται. Τα αποτελέσματα των ιατρικών εξετάσεων μπορεί να τον ανακουφίσουν προσωρινά, αλλά μόλις εμφανιστεί κάποιο σωματικό σύμπτωμα άνευ σημασίας ξεκινά νέος κύκλος άγχους, εξετάσεων και ιατρικών επισκέψεων.
«Ήμουν τρομοκρατημένη ότι θα πεθάνω σύντομα», αναφέρει η Lisa Midtun σε δημοσίευμα της Deutshe Welle. Ο αγωνιώδης φόβος της ότι πάσχει από λευχαιμία γυρνούσε ασταμάτητα στο μυαλό της. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί και σκεφτόταν στη διάρκεια όλης της μέρας ότι έχει εμφανίσει τα πρώτα συμπτώματα, αφού οι λεμφαδένες της είχαν πρηστεί. Η Midtun από την Νορβηγία, ήταν μόλις 20 χρονών όταν άρχισε να γίνεται υπερευαίσθητη με θέματα υγείας. Ξεκίνησε να παρακολουθεί διαρκώς το σώμα της και κάθε αντιληπτή αλλαγή επιβεβαίωνε τις ανησυχίες της ότι πάσχει από κάποια ασθένεια. Έτσι ζήτησε τη γνωμάτευση από την οικογενειακό γιατρό. Μετά από πολλές εξετάσεις ο γιατρός πιστοποίησε την άψογη κατάσταση της υγεία της, ωστόσο η ίδια συνέχισε να εκφράζει τις αμφιβολίες της. Μετά από αρκετό καιρό ο γιατρός κατάλαβε ότι η Midtun δεν πάσχει από λευχαιμία, αλλά από διαταραχή άγχους ασθένειας.
Ο αντίκτυπος των προηγούμενων εμπειριών
Η διαταραχή συνδέεται με πολλούς παράγοντες. Κάποια από τα στοιχεία προδιάθεσης περιλαμβάνουν την ύπαρξη κάποιας σοβαρής ασθένειας στην παιδική ηλικία ή αντίστοιχες υπερπροστατευτικές συμπεριφορές από τους γονείς και την απώλεια κάποιου αγαπημένου σε μικρή ηλικία. Σε πολλές περιπτώσεις το άγχος για θέματα υγείας υποβόσκει και ξεσπά μετά από κάποιο αιφνίδιο γεγονός ή περιόδους έντονου στρες και θλίψης. Όταν η Midtun συνειδητοποίησε το πρόβλημα, ξεκίνησε θεραπεία με τον ψυχίατρο Ingvard Wilhelmsen. «Στην αρχή της θεραπείας, ρωτώ τους ασθενείς για τις πιο έντονες εμπειρίες τους, που τους έχουν στιγματίσει», λέει ο Wilhelmsen. Η Midtun είχε αρρωστήσει βαριά όταν ήταν μικρή, ενώ η μητέρα της πέθανε όταν ήταν μόλις έξι χρονών από καρκίνο.
