Αφοπλιστικά ειλικρινής εμφανίστηκε στο τηλεοπτικό δίκτυο VTM ο Βέλγος διεθνής αμυντικός της Μάντσεστερ Σίτι Βινσέντ Κομπανί, σχολιάζοντας την επιχείρηση «σκούπα» που εξελίσσεται από τις αρχές στο ποδόσφαιρο της χώρας του.
«Το ποδόσφαιρο πλησιάζει πολύ σε διάφορες τυπικές συμπεριφορές που συναντάμε στον κόσμο της πορνείας και της διακίνησης ναρκωτικών. Πρόκειται για κόσμους όπου διακινείται πολύ χρήμα και είναι πιθανό να υπάρχουν πληρωμές που δεν καταγράφονται», ανέφερε.
Σοκάρετε κανείς; Νομίζω πως όχι. Κι αν υποστηρίξει το αντίθετο, μάλλον υποκρίνεται.
«Στο ποδόσφαιρο δεν θα πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη ένα τέτοιο σκάνδαλο. Γιατί όχι; Επειδή το ποδόσφαιρο είναι ένας κόσμος ξεχωριστός, με τους δικούς του κανόνες και δεν υπάρχει διαφάνεια», είπε ακόμα ο Κομπανί.
Τα νούμερα που ακούγονται εδώ και χρόνια στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ζαλίζουν. Χωρίς κανείς να τα επιβεβαιώνει ή να τα διαψεύδει δημοσιεύονται στον Τύπο, άρα ακόμα και ως ρεπορτάζ ή φήμες θα πρέπει να θεωρούνται ότι βρίσκονται κοντά στην πραγματικότητα.
Πόσο κοντά όμως, στην αντίστοιχη πραγματικότητα της απόδοσης φόρων και εισφορών (σε μια ευνομούμενη πολιτεία) βρίσκεται όλη η ποδοσφαιρική βιομηχανία ανά τον πλανήτη;
Αν κρίνουμε από τα λεγόμενα του Κομπανί, αλλά και τις πολλές δικαστικές περιπέτειες μεγάλων σταρ του χώρου (βλέπε φορολογικές υποθέσεις Μέσι, Ρονάλντο, Νεϊμάρ, Μουρίνιο κα) η προσπάθεια απόκρυψης των πραγματικών εσόδων είναι διαρκής και μεθοδευμένη.
Τα «διπλά συμβόλαια» και τα περίφημα «ιδιωτικά συμφωνητικά» με προφανή στόχο την αποφυγή καταβολής φόρων είναι μια μάλλον συνηθισμένη διαδικασία και η εξαίρεση στον κανόνα είναι η κατάθεση των κανονικών συμβολαίων με τα αληθινά ποσά.
Αλλά πώς να ξεφύγουν από αυτή την πρακτική οι ομάδες, οι ποδοσφαιριστές, οι προπονητές και οι μάνατζερ όταν η ίδια η FIFA (η παγκόσμια αρχή του αθλήματος) «ξηλώθηκε» από άκρου εις άκρον λίγο μετά το Μουντιάλ του 2014 λόγω της εκτεταμένης διαφθοράς στους κόλπους της!
Το ποδόσφαιρο είναι πλέον το Νούμερο 1 δημόσιο θέαμα που μπορεί να συγκεντρώσει χιλιάδες κόσμο σε ένα χώρο. Οι ποδοσφαιρικοί αγώνες ανά τον πλανήτη είναι καθημερινά εκατοντάδες και οι μουσικές συναυλίες (που επίσης προκαλούν σημαντικές συναθροίσεις πληθυσμού) δεν μπορούν να ακολουθήσουν σε νούμερα.
Έτσι οι επιτήδειοι, που υπάρχουν και δρουν σε κάθε τομέα της κοινωνίας, το εκμεταλλεύονται με κάθε τρόπο, εφευρίσκοντας διαρκώς παράθυρα τα οποία οι αρχές αδυνατούν (ή δεν θέλουν) να προλάβουν να κλείσουν.
Και δεν θέλουν γιατί το λαϊκό έρεισμα είναι μεγάλο, κατά συνέπεια και το κόστος που μπορεί να προκαλέσει μια πιθανή τιμωρία (για παράδειγμα της Ρεάλ, επειδή έχει πουλήσει 5-6 φορές το Σαντιάγκο Μπερναμπέου στο δήμο της Μαδρίτης για να μη χρεοκοπήσει).
Πέρα από την φοροδιαφυγή, τεράστια ποσά που ακολουθούν ένα δαιδαλώδη δρόμο για να κρύψουν τα ίχνη της προέλευσής τους, παράγονται πλέον από τον αθλητικό στοιχηματισμό.
Κατά συνέπεια η απορία του Κομπανί (σ.σ. «Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν υπάρχει διαφάνεια σε διεθνές επίπεδο και για ποιο λόγο δεν πρέπει να τα βγάζουμε όλα στο φως του ήλιου») μοιάζει αφελής.
Ο ποδοσφαιριστής που βλέπει την εφορία του να πληρώνεται από την ομάδα του δεν έχει πράγματι κανένα λόγο να αποκρύψει το πραγματικό του συμβόλαιο.
Οι μεγάλοι σταρ όμως, που εισπράττουν τεράστια ποσά από διαφημίσεις ή από μια μεταγραφή ύψους 200 εκ ευρώ (τα οποία διαχέονται δεξιά κι αριστερά), ή οι “μικροί” παίκτες που μένουν απλήρωτοι και υποκύπτουν σε άλλου είδους εκβιασμούς για να πληρωθούν, έχουν σοβαρούς λόγους να ακολουθήσουν τον… άλλο δρόμο!
Όπως και οι ατζέντηδες, που αντί να είναι ικανοποιημένοι με τα παχυλά ποσοστά τους σε κάθε ντηλ, ενδέχεται να χρησιμοποιούν μέρος των πελατών τους για την αλλοίωση αποτελεσμάτων.
Για να μη μπούμε και στη συζήτηση της εκτίναξης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων σημαντικών διοργανώσεων, που επίσης προσφέρονται για έλεγχο από τις οικονομικές αρχές, αλλά δεν…
