Βρισκόμαστε μία στροφή πριν από την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος και για πρώτη φορά μετά από χρόνια οι τέσσερις “μεγάλοι” του ελληνικού ποδοσφαίρου πορεύονται με τον ίδιο προπονητή που άρχισαν τη σεζόν. Τη μεγαλύτερη ως τώρα πίεση έχει δεχτεί ο Μαρίνος Ουζουνίδης στην ΑΕΚ, καθώς μετά την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και το θετικό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, ο Νοέμβριος ήταν καταστροφικός, τουλάχιστον ως προς την υπεράσπιση του τίτλου. Στον Ολυμπιακό, η επιθετική δυστοκία, παρά τη δημιουργία φάσεων, επέφερε “γκρίνια”, αλλά ο Δεκέμβριος, ιδίως με την πρόκριση επί της Μίλαν, προσέφερε μία τεράστια επιτυχία στους Πειραιώτες και στο ελληνικό ποδόσφαιρο. ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός, βαδίζουν “εντός πλάνου”, με τους προπονητές τους να μοιάζουν στο απυρόβλητο.
Αν τελικά οι τεχνικοί παραμείνουν στον πάγκο της ομάδας τους μέχρι το τέλος της σεζόν, θα συμβεί για πρώτη φορά μετά από σχεδόν πενήντα χρόνια. Στο μακρινό 1970 συνέβη κάτι αντίστοιχο, σε μία περίοδο που η λογική ποδοσφαίρου ήταν εντελώς διαφορετική από τη σημερινή. Στην ΑΕΚ ήταν ο Στάνκοβιτς, στον Ολυμπιακός ο Πετρόπουλος, στον Παναθηναϊκό ο Μπόμπεκ και στον ΠΑΟΚ ο Τσάκναντι.
Στο πλαίσιο της Α εθνικής ακόμα δύο φορές έχει καταγραφεί το ίδιο φαινόμενο και μάλιστα σε διαδοχικές σεζόν: 1962-63 και 1963-64. Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι το καλοκαίρι του 63 άλλαξαν και οι τέσσερις προπονητές! Στην “Ένωση” βρέθηκαν οι Τσάκναντι και Μίλερ, στους “ερυθρόλευκους” οι Χέλμης και Ντόλγκος, στους “πράσινους” οι Γκέιμ και Μπόμπεκ και στον “δικέφαλο του βορρά” οι Ντούρσπεκτ και Μπαμπολτσάι.
